کد مطلب: 42709
تاریخ انتشار : چهارشنبه ۱۵ مهر ۱۳۹۴ ساعت ۲۱:۰۱
در ایران افرادی با کارهای نمایشی خود پدیده ای به نام نوکیسه گی را رواج دادند و می دهند. این افراد کسانی هستند که به طور ناگهانی به پول و ثروت می رسند و می خواهند طی مدت زمان خیلی کوتاه تغییرات موقعیت زندگی خود را برای دیگران به نمایش بگذارند.
ایران خبر- با توجه به افزایش فاصله طبقاتی در جامعه نوعی مصرف گرایی همراه با تجمل گرایی به وجود می آید. با فاصله طبقاتی بین مردم کم کم فخرفروشی نمایشی هم شروع می شود. که این عوامل باعث از بین رفتن عرف در اجتماع می شود. تنها قشری که حالت تعادل را همیشه حفط کرده قشر متوسط است.
در ایران افرادی با کارهای نمایشی خود پدیده ای به نام نوکیسه گی را رواج دادند و می دهند. این افراد کسانی هستند که به طور ناگهانی به پول و ثروت می رسند و می خواهند طی مدت زمان خیلی کوتاه تغییرات موقعیت زندگی خود را برای دیگران به نمایش بگذارند.
با توجه به اینکه افراد نوکیسه از جایگاه بدست آمده خود متعجب هستند دارای ویژگی لمپنی نیز هستند و رفتار یک فرد سرمایه دار واقعی در آنها دیده نمی شود. پول های بادآورده افراد تازه به دوران رسیده فقط صرف ارضای کمبودها و نیازهایشان می شود و از این طریق به اقشار دیگر فخر فروشی می کنند. افرادی که در طبقه پایین جامعه زندگی می کنند حس تنفر به نوکیسه ها دارند.
افراد نوکیسه از لحاظ درآمد و موقعیت اقتصادی در طبقه بالا هستند اما از لحاظ فرهنگی در طبقه پایین قرار دارند. این افراد به شدت علاقه به دیده شده، خودنمایی، نوچه پروری دارند.
نوکیسه ها طی مدت زمان کوتاهی از یک طبقه اجتماعی وارد طبقه اجتماعی دیگری می شوند و ورود آنها یا یک تغییر اقتصادی رخ داده است. آنها طبقه ای که قبلا در آن حضور داشته را فراموش می کنند و به طبقه ای که تازه وارد شدند آشنایی ندارند و جایگاه اصلی و واقعی خود را از دست داده اند و نوعی بی هویتی شخصیت سراغ آنها می رود.
افرادی که در طبقه نوکیسه اجتماع قرار دارند مدام درگیر تظاهر کردن و فخرفروشی هستند و تمام کمبودها و عقده های درونی خود را در پاساژها با خرید کردن خالی می کنند. علاقه آنها به خرید کالاهای لوکس و گران قیمت، برگزاری مهمانی ها و مراسم و عروسی پرهزینه بسیار زیاد است. چون به راحتی به پول رسیده اند به همان راحتی هم آن را هزینه و خرج می کنند و این بی فرهنگی خود را به نسل های بعد از خود نیز انتقال می دهند.
بی فرهنگی این افراد زمانی خود را بیشتر نشان می دهد که دیگران عکس و فیلم عروسی ها، پارتی ها، مراسم خانوادگی، خودروهای گران قیمت و خانه های لوکس آنها را در شبکه های اجتماعی و فضای مجازی می بینند و بی هیچ پروایی این فیلم و عکس ها در شبکه های مختلف ارسال می شود؛ این حرکت نوعی افتخار برای تظاهر و دیده شدن نوکیسه ها می شود.
متاسفانه در ایران خانواده های نوکیسه پول های زیادی را بی رویه در اختیار فرزندان خود قرار می دهند و شاهد خودنمایی نسل دوم هستیم. به طوری که بعضی جوانان 18 ساله اتومبیل های 400 تا 500 میلیون تومانی سوار می شوند زیرا والدین پول را به راحتی به دست آورده و فرزندان هم به راحتی آن را هزینه می کنند که این روند به یک آسیب عمومی در جامعه تبدیل گشته است و افراد به پول درمانی گرایش پیدا کرده اند زیرا بیشترافراد جامعه باور دارند که پول جادوی گر زندگی هاست و پول را معجزه زندگی خود می دانند.
برای برخورد با این معضل اجتماعی، باید بتوان سرمایه گذاری در بخش فرهنگی اجتماع را آغاز کرد. نباید فروش کالا و محصولات با هدف و قصد فخر فروشی به مشتری ارائه شود. اگر فرهنگ در جامعه تعریف نشود، قطعا جایگاهی هم پیدا نمی کند و در گم نامی به فراموشی سپرده می شود. مسئله قابل اهمیت برای هر جامعه، این است که افراد بتوانند درکی از جهان داشته باشند و لازمه ی این درک و فهم، فرهنگ است، پس باید با آموزش و مشارکت همگانی در عرصه فرهنگ، سرمایه گذاری های گسترده ای صورت داد.
