کد مطلب: 32536

تاریخ انتشار : يکشنبه ۷ تير ۱۳۹۴ ساعت ۱۶:۰۷

ایران خبر- در تاریخ 7 و 8 تیرماه 1366، هواپیماهای بمب‏افکن عراقی با بمب‏های شیمیایی به چهار نقطه پر ازدحام و متراکم جمعیتی شهر سردشت حمله کردند و زخمی را بر دل این شهر به جای گذاشتند. زخمی که هنوز پس از گذشت 28 سال از سالگرد این واقعه اسفناک مردم سردشت با آن دست و پنجه نرم می‌کنند.

آمار متغیر مجروحان بمباران شیمیایی سردشت
بمباران شیمیایی شهر مرزی سردشت فجیع‏ترین و وحشتناک‏ترین تهاجم شیمیایی بود که آثار و پی‏آمدهای منفی زیادی به بار آورد. رژیم بعث عراق در این حملات از سه نوع گاز خردل، گازهای اعصاب (تابون، سارین یا سومان) و سیانوژن علیه مردم بی‌دفاع استفاده کرده بود. جمهوری اسلامی ایران، این تهاجم را غیر انسانی اعلام کرد و شهر سردشت را نخستین شهر قربانی جنگ افزارهای شیمیایی در جهان بعد از بمباران هسته‏ای هیروشیما نامید.

بنا بر آمار رسمی اعلام شده از سوی مقامات وقت، به شهادت 110 نفر و مجروح شدن بیش از پنج هزار تن انجامید. در کنار این آمار، لازم به ذکر است که فردای بمباران شیمیایی سردشت وزارت کشور وقت، آماری را به سازمان ملل اعلام می‌کند که طی آن تعداد مصدومان شیمیایی سردشت 4 هزار و پانصد نفر خوانده شده است و آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی خطیب جمعه تهران آمار مصدومان شیمیایی سردشت را 8 هزار و 25 نفر خوانده است.


با تمام این تفاسیر به گفته ، اسعد اردلان، مشاور بین‌الملل انجمن‌، هنوز مهمترین نقطه اختلاف بین این انجمن به عنوان نماینده مردم سردشت و بنیاد شهید به عنوان نماینده دولت، میزان پوشش قربانیان و مصدومان بمباران شیمیایی سردشت توسط بنیاد شهید است که آمار آن با اختلاف فاحشی با واقعیت هزار و 600 نفر است. که تنها 450 نفرشان جانباز 25 درصد به بالا شناخته شده‌اند که از بنیاد شهید حقوق هم می‌گیرند

سلیمان جعفرزاده، از سرداران جنگ در زمان بمباران شیمیایی سردشت، در مصاحبه‌ای درباره این ماجرا می‌گوید: سردشتی‌ها با تمام وجود از افراد گردان ماکو در جبهه، حمایت و استقبال خوبی می‌کردند و این محبت مردم سردشت در میان رزمندگان برای ادامه نبرد با دشمن دلگرمی ایجاد می‌کرد که هیچ گاه فراموش نخواهد شد چرا که این دلگرمی‌ها و محبت‌ها موجب تقویت روحیه در میان بسیجیان و پاسداران شده بود. متاسفانه در زمان بمباران شیمیایی وقتی از خط مقدم جبهه وارد شهر شدیم تمام شهر بمباران شیمیایی شده بود و به دلیل اینکه امکانات کافی در این شهر نبود هفته‌ها آثار گاز خردل در دیوار‌ها و نقاط شهر باقی مانده بود و همین مساله باعث بیشتر شدن تلفات این جنایت شد.

هفتم تیرماه از زبان قربانیان آن
آزاد ابراهیمی، یکی از قربانیان حمله شیمیایی سردشت است که درباره خاطره خود از این روز می‌نویسد:
9 ساله بودم که در کلبه درویشی در پشت مسجد سرچشمه به همراه خانواده ام زندگی روزانه خود را می کردیم که در سال 7/4/66 در گرمای تابستان در کوچه با دوستان بازی می کردم ناگهان صدای بمبی شنیده شد که مادرم از خانه دل آشفته و گریان به کوچه آمد مرا به حیاط خانه برد.

برادر بزرگم، آوات بهمراه دو تا برادر دیگرم هیمن و سعید در حیاط منزل چاه آب داشتیم آب وبرق قطع شده بود آب را از چاه می کشیدند تا به مردم تشنه ای که در میدان سرچشمه افتاه بودند به آنها برسانیم. پدرم که در اطراف سرچشمه به مردم کمک می کرد تا آنها را از میدان دور کند تا از خطر مرگ نجات یابند در آنجا گرفتار شد.


خواهرم آرزو که خواهر کوچکم را در آغوش داشت و فریاد می زد که پدرم ناپدید شده. من وخواهرم به میدان رفتیم و مردی را دیدیم که تمام بدنش ورم کرده و سوخته بود فریاد می زد «آزاد و آرزو کمکم کنید».

جلو رفتیم دیدیم پدرم در آنجا افتاده من و خواهرم پدرم را نشناختیم برادرم که یک سطل آب در دست داشت تمام آب را به بدن پدرم پاشید تا دردش تسکین یابد. آمبولانس آمد پدرم را بردند؛ من و خواهر و برادرم فقط داشتیم گریه می کردیم که مادرم آمد و ما را به خانه برد در اتاقی حبس کرد و گفت از اینجا دیگر تکان نمی خورید . وچند سطل آب آورد روی هر کدام ما پاشید. حالا چندین سال هست که خانواده با درد شیمیایی دست و پنجه نرم می کنیم و مقاومت می کنیم.

28 سال پس از بمباران شیمیایی، سردشت هنوز می‌سوزد
روزنامه قانون امروز در تیتر دوم خود به قربانیان سردشت پرداخت و نوشت:

از سال78 که انجمن دفاع از حقوق مصدومان شیمیایی سردشت توسط تعدادی از قربانیان آن فاجعه و بازماندگان شهدای شیمیایی سردشت شکل گرفت و پیگیری‌هایی که مردم و نمایندگان مجلس در‌اين خصوص انجام دادند کمیسیون‌های تعیین درصد جانبازی در سردشت تشکیل شدند که در طی چندین سال فقط 1362 نفر را به عنوان جانباز مورد تایید قرار دادند و از‌اين تعداد حدود 400 نفر جانباز بالای 20 درصد شناسایی شدند که حقوق و مقرری ماهانه دریافت و از حمایت‌های قانونی بنیاد شهید و امور‌ايثارگران برخوردار هستند. در واقع مسئولان بنیاد شهید و امور‌ايثارگران حقوق بیش از 6 هزار نفر از ساکنان قربانی شیمیایی سردشت را در کمیسیون‌های پزشکی تعیین درصد جانبازی پایمال کردند و تاکنون جوابی برای عدم حمایت از تمامي‌قربانیان ارائه نداده‌اند.


بررسی‌ها نشان می‌دهد که حدود 9 ماه بعد از بمباران شیمیایی سردشت سرهنگ «ملوپانین» کارشناس تسلیحات شیمیایی که سرپرستی هیات اعزامي‌شورای امنیت سازمان ملل در بررسی آمار مصدومان شیمیایی سردشت را به عهده داشته است، شمار قربانیان بمباران شیمیایی سردشت را با ذکر نام کوچک و بزرگ به‌اين شورا اعلام می‌کند.‌اين آمار بر اساس اعلام و تایید وزارت خارجه کشورمان بوده که نباید تردیدی در ضرورت توجه به آن داشت.

این سند تاریخی گواه درصد بالای مصدومان شیمیایی سردشت است که متاسفانه بعد از گذشت3 دهه از‌اين رخداد غیرانسانی تاکنون مسئولان سازمان بنیاد شهید و امور‌ايثارگران استان آذربایجان غربی تنها برای یک هزار و 362 نفر کارت جانبازی صادر کرده‌اند. اما حدود هفت تا هشت هزار نفر از مردم سردشت عنوان مي‌کنند که بعد از حادثه هفت تير 1366 و بمباران شيميايي اين شهر، دچار مشکلات بسيار ناشي ازآثار اين سلاح‌هاي شيميايي شدند. ولی در‌اين سه دهه هیچ نهادی توضیح یا پاسخی برای‌اين تقاضای قانونی و بحق مردم نداشته.

 

 

 

تمام حقوق محفوظ بوده و استفاده از مطالب سایت با ذکر منبع بلامانع است.

  توليد شده توسط نرم افزار جامع ”استوديو خبر“