چای و قهوه از پرمصرف‌ترین نوشیدنی‌های گرم غیرالکلی در سراسر جهان هستند. افزودن شکر به چای یا قهوه یک عمل رایج است، با این حال، ارتباط واضحی بین استفاده از شکر در قهوه یا چای و عوارض جانبی آن وجود ندارد.
یوهان کلاوزن وابسته به مرکز دیابت کپنهاگ دانمارک و همکارانش تصمیم گرفتند ارتباط بین افزودن قند به چای یا قهوه و خطر مرگ‌ومیر ناشی از همه علل، مرگ‌ومیر ناشی از سرطان، مرگ‌ومیر قلبی عروقی و ابتلا به دیابت ملیتوس را بررسی کنند.
برای این منظور، محققان شرکت‌کنندگانی را از تحقیق آینده‌نگر مردان کپنهاگ از سال ۱۹۸۵ تا ۱۹۸۶، بدون سرطان، بیماری‌های قلبی عروقی یا دیابت در نظر گرفتند که مصرف منظم چای یا قهوه را گزارش کردند. آنان با استفاده از پرسشنامه‌های تحقیق، تعداد فنجان‌های چای، قهوه و مصرف شکر را گزارش کردند اما مقدار شکر مصرفی گزارش نشده باقی ماند.
نتیجه اولیه این تحقیق آمار مرگ‌ومیر ناشی از همه علل، مرگ‌ومیر ناشی از سرطان، مرگ‌ومیر قلبی عروقی و رخداد دیابت بود. در این تحقیق از تجزیه و تحلیل رگرسیون کاکس برای تجزیه و تحلیل ارتباط بین افزودن شکر و مرگ‌ومیر ناشی از همه علل استفاده شد. سن، وضعیت سیگار کشیدن، مصرف روزانه الکل، فشار خون سیستولیک، شاخص توده بدنی، تعداد فنجان قهوه و یا چای مصرف شده در روز و وضعیت اجتماعی-اقتصادی به‌عنوان متغیرهای کمکی در نظر گرفته شدند سپس وضعیت حیاتی بیماران بررسی شد.
در این تحقیق شرکت‌کنندگان می‌توانستند شکر را به قهوه، چای یا هر دو اضافه کرد.
محققان گزارش کردند که در مجموع ۲۹۲۳ مرد (میانگین سنی در تحقیق: ۵±۶۳ سال) مشمول شدند که ۳۴.۵ درصد آنان شکر مصرف کردند. در ۳۲ سال پیگیری، ۸۸.۳ درصد از شرکت‌کنندگان؛ ۸۷.۵ درصد در گروه بدون قند در مقابل ۸۹.۹ درصد در گروه قند، فوت کردند. میزان خطر گروه قند نسبت به گروه بدون قند ۱.۰۶ برای مرگ‌ومیر ناشی از همه علل بود.
شرط تعامل بین تعداد فنجان قهوه و یا چای در روز و میزان شکر ۰.۹۹ بود. تجزیه و تحلیل زیر گروهی از مصرف‌کنندگان قهوه، نسبت خطر ۱.۱۱ با شرط تعامل ۰.۹۸ بود. میزان خطر برای گروه قند در مقایسه با گروه بدون قند ۱.۱۱ برای مرگ‌ومیر بیماری قلبی عروقی، ۱.۰۱ برای مرگ‌ومیر ناشی از سرطان و ۱.۰۴ برای دیابت ملیتوس بود.
در پایان محققان نتیجه گرفتند: در جمعیت فعلی مردان دانمارکی، افزودن شکر به چای و یا قهوه به‌طور قابل توجهی با افزایش خطر ابتلا به دیابت یا مرگ‌ومیر مرتبط نیست.
یافته‌های این تحقیق به‌صورت آنلاین در PLoS ONE منتشر شد.
