کد مطلب: 169525
 
تاریخ انتشار : دوشنبه ۸ آذر ۱۴۰۰ ساعت ۱۵:۴۱
برخی از خانواده ها در یادگیری و آموزش آداب معاشرت برای فرزندانشان سعی چندانی نمی کنند.
 
برخی خانواده ها برای تربیت سرمایه های زندگی شان وقت نمی گذارند
معاشرت کردن یعنی اینکه افراد با یکدیگر در ارتباط باشند. این ارتباط همراه با گفت و شنود، زندگی کردن و الفت و مهربانی است و هم چنین ارتباط افراد با یکدیگر احترام دوطرفه را نیز می طلبد. فراگیری و آموزش آداب معاشرت در ابتدا از خانواده شروع می شود و هر فردی از زمان کودکی این آداب را در خانواده ش می بیند و یاد می گیرد، البته برخی از خانواده ها در یادگیری و آموزش آداب معاشرت برای فرزندانشان سعی چندانی  نمی کنند.

هر فرزندی سرمایه ی برای خانواده و جامعه محسوب می شود، بنابراین وظیفه پدر و مادر است که برای پرورش و تربیت آنها نهایت دقت و حوصله را به کار برند. پدر و مادر در آداب معاشرت باید آگاهی های کامل و لازم را  در اختیار فرزندشان قرار دهند چرا که فرزند آیینه والدین است.
موارد بسیار بدیهی و ابتدایی که والدین باید به فرزندشان آموزش دهند رعایت آداب معاشرت است. پدر و مادر باید به فرزند خود بیاموزند هنگامی که در یک جمعی بزرگسالان مشغول گفتگو هستند آنها از خندیدن بیجا، اظهار نظر بی مورد، مسخره کردن و استفاده از کلمات غیراخلاقی پرهیز کنند.

جامعه همیشه منتظر تربیت درستی از جانب خانواده است
والدین باید به فرزندان خود آموزش دهند که در رفتار اجتماعی و معاشرت با دیگران از سوال های شخصی، کنجکاوی درباره زندگی خصوصی و مسائل مالی پرهیز نمایند. کودکان باید یاد بگیرند زمانی که به فردی معرفی می شوند چه رفتاری از خود نشان دهند. رفتارهایی مانند سلام کردن، دست دادن، لبخند زدن، برخواستن از جا، تشکر کردن و ...  اگر پدر و مادر برای تربیت فرزند خود نهایت دقت و وسواس را به خرج دهند فرزندشان در آینده برای ارتباط داشتن با دیگران و معاشرت کردن دچار مشکل نخواهد شد.

اولین واژه ادب سلام است
نخستین نشانه ادب سلام دادن افراد به یکدیگر است. متاسفانه برخی از پدر و مادر ها آموزش دادن ادب را به فرزندشان فراموش کرده اند و اگر هم کسی از آنها گله کرد که چرا فرزندش وارد جمع خانوادگی و فامیلی می شود و سلام نمی دهد توجیه هاش این  است که فرزندشان کودک است و یادگیری آیین معاشرت هنوز برای وی زود است، در حالیکه بهترین زمان یادگیری برای کودک سن پایین است چرا که شخصیت کودک از همان سن شکل می گیرد.

پدر و مادر نباید  فرزند خود را راحت طلب بزرگ کنند و تمامی خواسته های آنها را بدون چون و چرا برآورده کنند چرا که در آینده این فرزندان به افرادی پرتوقع تبدیل می شوند و تصور می کنند دیگر افراد باید همانند پدر و مادرشان گوش به فرمان آنها باشند.

یکی از موارد بسیار مهم در یادگیری آداب معاشرت این است که والدین عذرخواهی کردن را به فرزند خود آموزش دهند. اگر فرزندشان اشتباهی انجام داد که باعث اذیت شدن کسی شد حتما در آن زمان فرزندشان از عبارت "ببخشید" یا "عذرخواهی می کنم" استفاده کند. این روش سبب می شود هم کودک به اشتباه خود پی ببرد هم خاطر کسی مکّدر نشود.

پدر و مادر نباید با ادبیات ناشایست با فرزند خود صحبت کنند چرا که کودک در سنی ست که هر آنچه را که بشنوند بیان می کند، بنابراین بهتر است پدر و مادر عفت کلام داشته باشند و این کار را می توانند در معاشرت کردن و احترام گذاشتن به دیگران به فرزند خود نشان دهند. متاسفانه برخی پدر و مادرها از الفاظ آره، هوم، آهان، هان و ... به جای الفاظ مودبانه استفاده می کنند که اگر ای کلمات بله، خواهش می کنم، متشکرم، حتما استفاده کنند بیان شان قشنگ تر و دلچسب تر خواهد شد.

یکی دیگر از آموزش های آداب معاشرت به کودکان با متانت و با صدای آرام حرف زدن است. برخی از والدین در این آموزش کوتاهی می کنند و فرزندشان هنگام صحبت کردن فقط از کلمات استفاده می کند و با بیان تند کسی متوجه منظور وی نمی شود. این کودکان که تند تند صحبت می کنند در شنیدن هم بی دقت هستند. هم چنین کودکان باید یاد بگیرند با صدای آرام با دیگران صحبت کنند چرا که صدای بلند باعث ایجاد استرس و ناراحتی می شود.

برخی از والدین متوجه رفتارهای نادرست خود نیستند. به عنوان مثال پس از دورهمی با دوستان خود بدگویی کردن از آنها را شروع می کنند و فکر می کنند کودک 4-5 ساله آنها متوجه نمی شود اما همین صبحت ها تربیت غلط را به کودک آموزش می دهد و پدر و مادر نباید در بزرگسالی فرزندشان اعتراضی نسبت به رفتارش داشته باشند چرا که تربیت خودشان اشتباه بوده است.
پدر و مادر باید درست غذا خوردن را نیز به کودک خود آموزش دهند.
 
 گزارش از: مه جبین محمدی