به گزارش
ایران خبر،علیاکبر داور (۱۲۴۶- ۱۳۱۵ تهران) از رجال سیاسی دورهٔ رضاشاه بود که در پستهای وزیر مالیه در کابینه محمدعلی فروغی (۱۳۱۲-۱۳۱۵)، وزیر معارف (فرهنگ)، وزیر عدلیه (دادگستری) انجام وظیفه کرد و به بنیادگذار دادگستری نوین ایران نامور شدهاست.ایجاد نظام قضایی در کشور، تأسیس «ادارهٔ ثبت احوال»، تدوین «قانون ثبت اسناد»، «قانون ثبت املاک»، «قانون ازدواج و طلاق» و تأسیس بیمه ایران از مهمترین دستاوردهای او بود.
وی به گونهٔ مشکوکی درگذشت. برخی مرگ وی را یکی از ترورهای سیاسی دولتی مخالفان و ناراضیان در دوران رضاشاه به شمار میآورند.
از بین رجال دورهٔ پهلوی او از معدود افرادی است که هماکنون یک خیابان در تهران به نام اوست.
داور در دوره وزارت پروژههای بزرگی را با تامین اعتبار دولتی به انجام رسانید. او مناسبات و دادوستدهای اقتصادی را دولتی کرد. در دوره او تجارت ایران با شوروی بر پایه دادوستدهای پایاپای گسترش یافت. در آذر ۱۳۱۴ یک پیمان بازرگانی پایاپای مهم میان ایران و آلمان بسته شد که در راستای آن دولت آلمان در برابر صادرات پنبه، چوب، برنج، جو، قالی، خشکبار، خاویار و طلا و نقره و... از ایران به این کشور، تجهیزات صنعتی و ماشین آلات به ایران صادر کند
نوسازی و اصلاحات داور در عدلیه و مالیه و پرورش گروهی از کارشناسان شایسته برای کشور او را از مردان نامی عصر خود کرده بود که بارها سخن از نخست وزیری او بود ولی مرگ این بخت را از او دریغ کرد.
او در ماههای پایانی عمر و در حالی که گرفتار ناراحتیهای روحی بود از هیالمار شاخت، اقتصاددان آلمانی ناسیونال سوسیالیست دعوت کرد تا برای ارائه برنامه جامع نوسازی اقتصاد ایران به تهران بیاید. شاخت به دولتمردان وقت توصیه کرد: «برای رفع بحران اقتصادی مؤسسات اقتصادی را تقلیل دهید.»
علی اکبر داور در ۲۰ بهمن ۱۳۱۵ درگذشت.برخی روزنامهها مرگ او را ناشی از سکته قلبی دانستند، در حالی که دیگران آن را خودکشی به شمار آوردند.برخی دیگر نیز مرگ او را بیارتباط با لایحهٔ پیشنهادی او به مجلس در راستای گفتگو با آمریکاییان ندانستهاند. این لایحه به شدت از سوی بریتانیا و شوروی مورد اعتراض بود. داور همچنین پیش از مقام وزارت، در یکی از روزنامههای آن هنگام مقالهای با عنوان «اسرار عدلیه» به چاپ رساند که درونمایهٔ آن انتقادی به یکی از آرای محاکم وقت بود.
به گزارش
ایران خبر،پذیرفتهترین گفتار این است که داور به دلیل توهین و بیاحترامی از سوی رضاخان دست به خودکشی زدهاست.میگویند داور پس از آن که مورد بیمهری رضاشاه قرار گرفت به خانه رفت. مقداری تریاک در الکل حل کرد، خورد و خوابید.فردا که جنازه او را در بستر یافتند نوشتهای هم در کنار تختش بود.داور روی آن یادداشت، سروده نامی کلیم کاشانی را نوشته بود:
افسانه حیات دو روزی نبود بیش........ آن هم کلیم با تو بگویم چه سان گذشت
یک روز صرف بستن دل شد به این و آن...... روز دگر به کندن دل زین و آن گذشت
به گزارش
ایران خبر،داور هنگام مرگ تنها ۱۵ تومان پول نقد در جیب پالتو داشت که تنها دارایی نقدی دولتمردی بود که روزگاری در جایگاه وزیر مالیه، اقتصاد کشور را زیر فرمان داشت. علی اکبر داور به امیر کبیر دوره پهلوی ملقب شد.بیشتر دولتمردان دوره پهلوی از داور و اصلاحاتش ستایش کردهاند ولی مخالفان او میگویند داور از پایهگذاران سلطنت استبدادی بود که خود در آتش آن سوخت.