در ميان ياران دوران غربت امام شايد اولين همراه ايشان را بتوان از جهاتى ممتاز دانست. آقاى صانعى كه براى نسل امروز ناشناخته است، بى ترديد از زمره نزديك ترين و همراه ترين ياران امام به حساب مى آيد و بارها امام بزرگوار از تلاش هاى ايشان قبل و بعد از انقلاب تمجيد كرده اند. شايد گزافه نباشد اگر بگويم كمتر كسى را مى توان آشناتر از وى به فكر و مذاق سياسى و فرهنگ رفتارى امام يافت.
آيت الله صانعى چندين بار براى من حكايت مى كرد كه در دوران غربت و تبعيد امام روزها مى گذشت و من و پدرت چشممان به در منزل امام خشك مى شد مگر كسى از در به در آيد ولى ترس از ساواك و حكومت ، مردمان و حتى دوستداران را مانع مى شد.
پدرم بارها به من وصيت ياران دوره غربت امام را مى كرد و هشدار مى داد كه آنهايى را فراموش نكنم كه در كوران مبارزه ياد و نام امام را بر زبان داشتند و به سبب آن تلخى ها و مصيبت ها ديدند. اميد است كه چنين باشم.
