هزینه های انتخاباتی نامزدهای دهمین دوره مجلس شورای اسلامی با توجه به آنچه طی دو سال اخیر تحت عنوان هشدار در مورد نحوه و چگونگی دستیابی به آن مطرح می شد، اکنون از سوی مراجع نظارتی و رسانه ها مورد توجه قرار گرفته است.

از هشدار رحمانی فضلی در خصوص ورود پول های کثیف به انتخابات تا انتشار نامه های جنجالی رحیمی معاون اول دولت نهم همه موید این نکته بود که راه برای ورود مبالغی که در راستای کسب رای برای برخی نمایندگان به کار گرفته می شوند باز است و باید در این زمینه دقت کرد.

در مورد این موضوع با دکتر محمد خوش چهره نماینده اصولگرای مجلس هفتم که اکنون در لیست صدای ملت نیز هست گفت و گو کردیم. او در این مصاحبه گفت که انتخابات دچار نوعی عوارض و اشکالاتی است که مجموع آن باعث شده است بحث انتخابات تحت عنوان معضل به مجمع تشخیص مصلحت داده شود تا در خصوص اجرای آن تدابیری بیاندیشند.

او در ادامه در پاسخ به اینکه هزینه های بیشتر با واسطه های گروهی یا فردی تامین می شود، گفت: اطلاعات عمومی که دارم باید ترکیبی از این دو مدل باشد.

خوش چهره در پاسخ به اینکه نامزدهای تهران و شهرستان چه تفاوتی در هزینه های انتخاباتی دارند هم افزود: من عدد و رقم درستی ندارم اما نقش تبلیغات در انتخابات به عنوان تهدید تلقی می شود. انتخابات دچار نوعی عوارض و اشکالاتی هست که مجموع آن باعث شده است بحث انتخابات تحت عنوان معضل به مجمع تشخیص مصلحت داده شود تا در خصوص اجرای آن تدابیری بیاندیشند.

او ادامه داد: متاسفانه مواردی از سال های گذشته تاکنون شاهد هستیم که ضریب اثرگذاری پول و هزینه در انتخابات بالا رفته است به طوری که در برخی نقاط محروم برخی داوطلبان از توزیع پول و مواد غذایی استفاده و سعی می کنند کسب رای کنند.

این نامزد دهمین دوره انتخابات همچنین متذکر شد: باید دقت کرد که مردم به انحرافات پیش آمده حساس شوند. به کسی که بیشترین تبلیغ را می کند شک کنند. در مجلس هفتم که من حضور داشتم و اتفاقا حقوقم را از دانشگاه دریافت می کردم کسی حقوق برجسته نداشت اگرچه پرداخت ها برای دفاتر نمایندگان بالا بود. با این تفاسیر افرادی که رقم های میلیاردی یا در آن زمان چند صد میلیونی خرج می کردند هیچ تناسبی با درآمدهای چهارساله ناشی از حقوق و مزایایی که به دست می آورند ندارد و نداشت.

او یادآور شد: در حال حاضر هم این تبلیغات در برخی شهرها نقطه قوت نامزدهایی شده است که ویژگی های علمی، شخصیتی یا آرمان خواهی ندارند و سعی می کنند از طریق هزینه های گزاف این خلا را پرکنند. در این شرایط هم باید رسانه ها و عوامل نظارتی حساس باشند.

خوش چهره با اشاره به اینکه این فرایند و افرادی که برای انتخابات نسبت بالاتری خرج می کنند تهدید جدی است، گفت: البته بر اساس سوال شما منطقا باید وسعت تبلیغات در تهران برای افرادی که معتقد به هزینه کردن هستند بیشتر باشد؛ من از این جهت می گویم که خودم نامزد هستم و در سه مرتبه ای که نامزد شده ام یک ریال هم هزینه نکرده ام چون به باور من غیر طبیعی است؛ من معتقد هستم دیگران باید تقاضا و مطالبه داشته باشند که من به مجلس بروم نه اینکه من خودم را به دیگران تحمیل کنم.

او ادامه داد: اما هزینه های بالایی که صرف می شود نوعی مسابقه نامیمون برای هزینه کردن حتی در شهرهای کوچک به صورت پرداخت های مالی، ایجاد کرده است.

این نماینده سابق مجلس در پاسخ به اینکه مردم چگونه متوجه هزینه های غیرعادی انتخاباتی شوند، گفت: من شنیده ام در برخی نقاط کافی است رقم بزرگی به افرادی که می توانند تاثیری روی طیفی بگذارند پرداخت شود. این هزینه ها قابل مشاهده نیست اما زمانی که می بینید گروهی در شهر یا استان به سمت فردی رای شان هدایت می شود می تواند نشانه های این هزینه های غیرعادی را درک کرد. در کلان شهرها هم پرداخت های صنفی ممکن است انجام شود.

بنا به گفته خوش چهره حقوق نمایندگان مجلس هفتم حدود یک میلیون بود که 12 سال پیش با پرداخت هزینه های حمل و نقل و ملاقات های مردمی به 4 الی 5 میلیون می رسیده است. 

ایران خبر