داخلی صفحه سیاست آرشيو خبر

میلر :‌ به موجب مصاحبه اخیر شما با بلومبرگ ،‌ نفس توافق با ایران ممکن است بد باشد ولی ژئوپولیتیک توافق خوب است . فکر می‌کنید چه امتیازات و منافع منطقی از محل دستیابی به این توافق از لحاظ ژئوپولیتیکی برای دولت بعدی آمریکا ممکن است وجود داشته باشد؟‌

برمر: اصلی‌ترین نفع حاصل از این توافق قیمت نفت است. وقتی تحریم‌ها بر ضد ایران برچیده شود، مقادیر بیشتری از نفت خام این کشور روانه بازار خواهد شد. ما پیش بینی می کنیم تا بهار آینده روزانه بالغ بر 500 تا 600 هزار بشکه نفت اضافی و تا پایان سال 2016 حدود یک میلیون بشکه نفت روزانه وارد بازار شود. این عرضه اضافی به معنای آن خواهد بود که بهای نفت در طولانی مدت پایین تر خواهد آمد. 

 

روسیه که نیمی از درآمدهای دولتی خود را از محل صادرات انرژی تامین می‌کند، به علت کاهش بیشتر بهای نفت در موضع ضعف قرار خواهد گرفت. ونزوئلا هم بیشتر از هر صادر کننده عمده نفت در جهان به در آمدهای نفتی خود وابسته و متکی است و در آینده ضعیف تر خواهد شد. در هر دو مورد تضعیف این کشورها برای آمریکا مفید است و به نفع واشینگتن تمام خواهد شد. 

 

افزون بر آن سعودی‌ها نیز ضعیف‌تر می‌شوند زیرا آنها سهم بزرگی از بازار اوپک را از دست می‌دهند و البته ظهور مجدد اقتصادی ایران موجب خواهد شد تهران به برقراری مناسبات مثبت و عملگرایانه تر با واشینگتن بیشتر نیاز پیدا کند و احتمال آن کمتر خواهد شد که ایران دست به اقداماتی بزند که آمریکا از آن خوشش نیاید. چنانچه ما از هم اکنون شاهد بروز اختلاف و تفرقه در میان بلوک تحت امر شورای همکاری خلیج ‌فارس هستیم زیرا برخی از کشورهای پادشاهی عرب از هم اکنون تلاش کرده اند تا مناسبات تجاری و اقتصادی خود را با ایران بهبود بخشند. 

 

به عبارت دیگر در نهایت برچیده شدن تحریم‌ها موجب می‌شود پول بیشتری به جیب‌های 75 درصد از ایرانی‌هایی که سنشان کفاف نمی‌دهد تا انقلاب اسلامی سال 1979 (1357) را به یاد آورند ، ریخته شود. این روند همچنین باعث تشدید روند گشایش روز افزون ایران در برابر غرب خواهد شد و از طرفی اگر ایرانی‌ها پول بیشتری داشته باشند که به نیروهای عراقی که بر ضد گروه داعش می‌جنگند ، کمک کنند این هم به نفع آمریکا تمام می‌شود. 

 

میلر: فرض کنیم شما درست بگویید و این که ایران هم از مفاد توافق تخلف کند و در صدد فریبکاری بربیاید ، در این صورت چگونه ما و شاید 1+5 یا آژانس بین المللی انرژی اتمی – می‌توانیم به گونه‌ای موثر و بدون آن که همه پیشرفت‌های ژئوپولیتیکی به دست آمده در طول مذاکرات را به خطر بیندازیم ،‌ ایران را مجازات کنیم؟‌ همانطور که گفتید از آنجایی که اعمال تحریم‌ها ممکن است در نهایت به انزوای منحصرا آمریکا از تجارت با ایران بینجامد، شاید این بهترین گزینه نباشد. آیا به نظر شما جایگزین بهتری وجود خواهد داشت؟‌

 

برمر:‌ تحریم‌ها به گونه‌ای طراحی شده است که در صورت فریبکاری ایران و خلف وعده این کشور، تحریم‌ها به طور خودکار بر ضد ایران باز خواهد گشت. این ویژگی بازگشت پذیری خودکار تحریم‌ها،‌ اعمال تحریم‌های مجدد را بر ضد تهران به مراتب آسان تر خواهد کرد. 

گفته می‌شود از آنجایی که آمریکایی بر روند بازرسی از فعالیت هسته‌ای ایران کنترلی ندارند،‌ بنابراین برای ایرانی‌ها آسان‌تر خواهد بود تا فرایند بازرسی را به بازی بگیرند. وقتی درباره احتمال اقدام ایران در فریب کشورهای جهان درباره برنامه هسته ای این کشور استدلالی وجود داشته باشد، روس‌ها و چینی‌ها می‌توانند به راحتی مصلحت اندیشی کنند و این ادعاها را نادیده بگیرند. ولی فکر نمی‌کنم ایران آشکارا و بی‌محابا بخواهد در مسیر توسعه توانمندی تسلیحات هسته‌ای گام بردارد. دست‌کم در نخستین سالهای اجرای توافق دست به چنین کاری نخواهد زد. آنها خواستار اجرای کامل توافق و برچیده شدن تحریم‌ها هستند. ولی باز هم نقاط مبهم و خاکستری در برخی حوزه ها وجود دارد. 

 

میلر:‌ در مصاحبه با بلومبرگ شما گفته بودید ایران می‌تواند طی یک دهه آینده یا بیشتر، به عربستان جدید آمریکا تبدیل شود. پیش بینی می‌کنید تا چه اندازه‌ای آمریکا به همکاری با ایران خواهد پرداخت و در خصوص چه مسائلی ایران می‌تواند به " متحد طبیعی"‌ آمریکا در منطقه خاورمیانه تبدیل شود؟‌

 

برمر:‌ البته به طور قطع تحقق این فرایند مستلزم صرف زمان خواهد بود، زیرا منتقدان در هر دو کشور با هر گونه اقدام در جهت تنش‌زدایی در روابط ایران و آمریکا سر مخالفت بر خواهند داشت. ولی انتظار دارم فاصله میان آمریکا و عربستان سعودی بیشتر و بیشتر شود. ایران برای آمریکا می‌تواند افق بهتری ترسیم کند، از جمله بازار مصرف 80 میلیونی . البته ایران ممکن است در مبارزه با گروه های تکفیری مانند داعش و دیگر گروهها ، به مثابه متحد طبیعی آمریکا وارد عمل شود حتی اگر هماهنگی‌ها برای عملیات بر ضد این گروها اساس در خفا و پشت صحنه صورت بگیرد. 

 

میلر:‌ این روند می‌تواند چه تاثیرات و پیامدهای بالقوه ای برای روابط آمریکا و اسرائیل در آینده داشته باشد؟ آیا همکاری دوستانه و صمیمت با ایران ممکن است روند مشارکت آمریکا را در خاورمیانه به قدری پیچیده سازد که دیگر هیچیک از متحدان سنتی آمریکا مایل به همکاری با واشنگتن در آینده نباشند؟‌

 

برمر:‌ به هیچ وجه. کدام کشور است که اسرائیل بتواند روی خود را به سوی آن برگرداند؟‌ در این میان شاید چالش بزرگ عربستان سعودی باشد که از هم اکنون به منظور متنوع سازی مشارکت راهبردی و امنیتی و تجاری تلاش می‌کند تا مناسبات خود را با چین بهبود ببخشد. این نکته جالب است که گفته می‌شود سعودی‌ها درست پس از اعلام توافق ایران و پنج به علاوه یک ، حدود 400 نفر از اعضای داعش را دستگیر کرده اند. سعودی‌ها نیز هم در ترس از داعش و هم حمایت از اقدامات این گروه درتداوم بی‌ثباتی دولت‌ها در عراق و سوریه که هر دو از متحدان ایران به شمار می‌روند ، دلایل خود را دارند. ولی با قاطعیت می‌توان گفت که سعودی‌ها می خواهند با این کارها به واشینگتن نشان دهند ‌که خواهان تحکی روابط با آمریکا و نه تضعیف این مناسبات هستند.