اشتغال مسئله اصلی مردم
لطف الله فروزنده
کد مطلب: 17893
تاریخ انتشار : سه شنبه ۲۷ آبان ۱۳۹۳ ساعت ۱۲:۰۷
دولت یازدهم اعلام کرد از رکود خارج شدیم، بسته اقتصادی ارائه کرد، قول حمایت از تولید داد، ولی عملا اتفاق قبال توجه نیفتاد، البته کنترل رشد نرخ تورم، نرخ ارز و... نکات مثبت بود اما به بهای رکود و کاهش تولید انجام گرفت.
ملت بزرگ، انقلابی و متدین ایران اسلامی در یک حماسه تاریخی علیه استکبار و استبداد گفتمان انقلاب اسلامی به رهبری حضرت امام (ره) را پذیرفت و برای استقرار آن جانفشانی کرد، این شجره طیبه امروز بعنوان نظام الگو در سطح جهان مطرح است.
نظام الگو، نظامی است که در تمام ابعاد سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و ... دارای برنامه و مدل اجرایی با حداکثر کارآمدی است.
در یک ارزیابی اولیه نظام مقدس جمهوری اسلامی در بخش مشارکت سیاسی مردم، مردم سالاری دینی، سرمایه اجتماعی، خدمات رسانی عمومی، رفاه عمومی، تقویت باورها و ارزش، عمران و سازندگی گام‌های مهم و قالب تحسین برداشته است اما در حوزه اقتصادی برغم موفقیت‌ها، عملکرد قابل قبولی وجود ندارد.
رهبر معظم انقلاب اسلامی در سالهای اخیر اولویت اقتصادی را مدنظر قرار دادند و با تعیین شعارهایی مانند الگوی مصرف مدیریت جهادی، اقتصاد مقاومتی خطوط کلی حرکت نظام را برای حل این معضل تعیین کرده‌اند اما متأسفانه مجموعه آرمان نظام مانند قوه مجریه، مقننه عملا نتوانسته‌اند چه در حوزه قانون‌گذاری و تصمیم‌گیری و چه در حوزه اجرایی به دستاورد قابل قبولی برسند.
امروز در حوزه اقتصاد دغدغه‌های جدی مانند رکود اقتصادی، کاهش بهره‌وری، عدم خودکفایی در مواد غذایی استراتژیک، وابستگی به نفت خام، عدم توجه به اقتصاد دانش‌بنیان وجود دارد.
دولت یازدهم اعلام کرد از رکود خارج شدیم، بسته اقتصادی ارائه کرد، قول حمایت از تولید داد، ولی عملا اتفاق قبال توجه نیفتاد، البته کنترل رشد نرخ تورم، نرخ ارز و... نکات مثبت بود اما به بهای رکود و کاهش تولید انجام گرفت.
حال دولت بایستی خروج رکود را بر پایه اقتصاد مقاومتی طراحی کند. یکی از چالش‌های جدی در حوزه اقتصادی، چالش بیکاری است، امروز کمتر خانواده‌ایست که گرفتار این معضل نباشد، بویژه بیکاری نیروهای فارغ التحصیل دانشگاه‌ها، از سویی مواجه هستیم با فارغ التحصیلان که آگاهی، مهارت لازم را برای اشتغال ندارند، از سویی بستر اشتغال در جامعه برای این افراد نیز فراهم نیست. این معضل اقتصادی الآن تبدیل به یک معضل اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی شده و بطوریکه اعتماد مردم به کارآمدی نظام را آسیب خواهد زد.
به‌هرحال انتظار از دولت و حاکمیت این است که حداقل‌های زندگی بویژه اشتغال را حل کند، این معضل یکسری راه حل‌های بلند مدت دارد از جمله:
اصلاح نظام آموزشی عالی متناسب با نیازهای کشور و افزایش کیفیت بطوریکه افراد متناسب با استعداد و ذوق خود دانش و مهارت پیدا کنند.(آموزش، دانش، مهارت، تخصص)
ایجاد محیط مناسب کسب و کار با سرمایه‌گذاری مناسب و رشد تولید ملی
فضای مساعد و مناسب برای سرمایه‌گذاری با مبارزه جدی با رانت و فساد اقتصادی
فرهنگ مناسب کار و تلاش، بهره‌وری، ریسک پذیری
نظام اداری تسهیل‌گر و حامی جریان تولید، کار و اشتغال
ایجاد فضای مناسب داخلی برای تولیدات داخلی از طریق افزایش کیفیت، استانداردسازی کاهش قیمت تمام شده، نظام تعرفه‌گذاری، حذف واسطه‌گری.
ایجاد و حمایت از صادرات کالاهای غیرنفتی در بازارهای جهانی و کشورهای همسایه.
ضمن اینکه دولت باید در خروجی از رکود به این نکات فوق‌الذکر توجه کند. اما در کوتاه مدت برای حل معضل اشتغال چه باید کرد؟ دولت چه برنامه‌ای دارد، رئیس جمهور محترم و تیم اقتصادی دولت چه برنامه‌ای دارند؟ بله در حرف ادعا هست ولی متأسفانه آنگونه که باید اقدامی صورت نمی‌گیرد.
روسای محترم سه قوه و سایر ارکان قوا بدانند معضل بیکاری امروز عموم مردم را رنج می‌دهد و باید برای آن فکری کرد. در یک نگاه کلی پیشنهاد فرآیند زیر در کوتاه مدت ان‌شاءالله مفید خواهد بود.
تشکیل ستاد عملیاتی ایجاد اشتغال زیر نظر معاون اول.
تهیه بانک اطلاعات از نیروهای جویای کار و راستی آزمایی آن در هر استان اولویت اول کار استاندارد باشد.
بررسی ظرفیت‌های موجود استان در بخش تولید، خدمات.
ارزیابی توان نیروهای از بعد دانش، مهارت و توانمندی.
تدوین برنامه توانمندسازی برای افزایش دانش و مهارت.
فعال کردن ظرفیت‌های بلااستفاده واحدهای تولید با حمایت‌های مالیاتی، تسهیلاتی و جلوگیری از واردات کالاهای مشابه تولید داخلی و اصلاح قانون کار بویژه ماده 27.
معرفی افراد به واحدهای تولیدی و تجاری برای اشتغال پایدار.
استفاده از ظرفیت‌های مردمی جهت نظارت بر تحقق اشتغال پایدار.
فعال‌کردن مشاغل خانگی با استفاده از ظرفیت قانون مشاغل خانگی و سرپرست‌های خانواده‌ها، به‌هرحال هر خانواده ایرانی دغدغه اشتغال فرزندان را دارد می‌توان از تجربه کشور چین و کره استفاده کرد و این معضل را تا حدودی حل کرد.
ان‌شاءالله همت عمومی می‌تواند در این مقطع حساس یکی از چالش‌های جدی را حل کند.
نظام الگو، نظامی است که در تمام ابعاد سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و ... دارای برنامه و مدل اجرایی با حداکثر کارآمدی است.
در یک ارزیابی اولیه نظام مقدس جمهوری اسلامی در بخش مشارکت سیاسی مردم، مردم سالاری دینی، سرمایه اجتماعی، خدمات رسانی عمومی، رفاه عمومی، تقویت باورها و ارزش، عمران و سازندگی گام‌های مهم و قالب تحسین برداشته است اما در حوزه اقتصادی برغم موفقیت‌ها، عملکرد قابل قبولی وجود ندارد.
رهبر معظم انقلاب اسلامی در سالهای اخیر اولویت اقتصادی را مدنظر قرار دادند و با تعیین شعارهایی مانند الگوی مصرف مدیریت جهادی، اقتصاد مقاومتی خطوط کلی حرکت نظام را برای حل این معضل تعیین کرده‌اند اما متأسفانه مجموعه آرمان نظام مانند قوه مجریه، مقننه عملا نتوانسته‌اند چه در حوزه قانون‌گذاری و تصمیم‌گیری و چه در حوزه اجرایی به دستاورد قابل قبولی برسند.
امروز در حوزه اقتصاد دغدغه‌های جدی مانند رکود اقتصادی، کاهش بهره‌وری، عدم خودکفایی در مواد غذایی استراتژیک، وابستگی به نفت خام، عدم توجه به اقتصاد دانش‌بنیان وجود دارد.
دولت یازدهم اعلام کرد از رکود خارج شدیم، بسته اقتصادی ارائه کرد، قول حمایت از تولید داد، ولی عملا اتفاق قبال توجه نیفتاد، البته کنترل رشد نرخ تورم، نرخ ارز و... نکات مثبت بود اما به بهای رکود و کاهش تولید انجام گرفت.
حال دولت بایستی خروج رکود را بر پایه اقتصاد مقاومتی طراحی کند. یکی از چالش‌های جدی در حوزه اقتصادی، چالش بیکاری است، امروز کمتر خانواده‌ایست که گرفتار این معضل نباشد، بویژه بیکاری نیروهای فارغ التحصیل دانشگاه‌ها، از سویی مواجه هستیم با فارغ التحصیلان که آگاهی، مهارت لازم را برای اشتغال ندارند، از سویی بستر اشتغال در جامعه برای این افراد نیز فراهم نیست. این معضل اقتصادی الآن تبدیل به یک معضل اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی شده و بطوریکه اعتماد مردم به کارآمدی نظام را آسیب خواهد زد.
به‌هرحال انتظار از دولت و حاکمیت این است که حداقل‌های زندگی بویژه اشتغال را حل کند، این معضل یکسری راه حل‌های بلند مدت دارد از جمله:
اصلاح نظام آموزشی عالی متناسب با نیازهای کشور و افزایش کیفیت بطوریکه افراد متناسب با استعداد و ذوق خود دانش و مهارت پیدا کنند.(آموزش، دانش، مهارت، تخصص)
ایجاد محیط مناسب کسب و کار با سرمایه‌گذاری مناسب و رشد تولید ملی
فضای مساعد و مناسب برای سرمایه‌گذاری با مبارزه جدی با رانت و فساد اقتصادی
فرهنگ مناسب کار و تلاش، بهره‌وری، ریسک پذیری
نظام اداری تسهیل‌گر و حامی جریان تولید، کار و اشتغال
ایجاد فضای مناسب داخلی برای تولیدات داخلی از طریق افزایش کیفیت، استانداردسازی کاهش قیمت تمام شده، نظام تعرفه‌گذاری، حذف واسطه‌گری.
ایجاد و حمایت از صادرات کالاهای غیرنفتی در بازارهای جهانی و کشورهای همسایه.
ضمن اینکه دولت باید در خروجی از رکود به این نکات فوق‌الذکر توجه کند. اما در کوتاه مدت برای حل معضل اشتغال چه باید کرد؟ دولت چه برنامه‌ای دارد، رئیس جمهور محترم و تیم اقتصادی دولت چه برنامه‌ای دارند؟ بله در حرف ادعا هست ولی متأسفانه آنگونه که باید اقدامی صورت نمی‌گیرد.
روسای محترم سه قوه و سایر ارکان قوا بدانند معضل بیکاری امروز عموم مردم را رنج می‌دهد و باید برای آن فکری کرد. در یک نگاه کلی پیشنهاد فرآیند زیر در کوتاه مدت ان‌شاءالله مفید خواهد بود.
تشکیل ستاد عملیاتی ایجاد اشتغال زیر نظر معاون اول.
تهیه بانک اطلاعات از نیروهای جویای کار و راستی آزمایی آن در هر استان اولویت اول کار استاندارد باشد.
بررسی ظرفیت‌های موجود استان در بخش تولید، خدمات.
ارزیابی توان نیروهای از بعد دانش، مهارت و توانمندی.
تدوین برنامه توانمندسازی برای افزایش دانش و مهارت.
فعال کردن ظرفیت‌های بلااستفاده واحدهای تولید با حمایت‌های مالیاتی، تسهیلاتی و جلوگیری از واردات کالاهای مشابه تولید داخلی و اصلاح قانون کار بویژه ماده 27.
معرفی افراد به واحدهای تولیدی و تجاری برای اشتغال پایدار.
استفاده از ظرفیت‌های مردمی جهت نظارت بر تحقق اشتغال پایدار.
فعال‌کردن مشاغل خانگی با استفاده از ظرفیت قانون مشاغل خانگی و سرپرست‌های خانواده‌ها، به‌هرحال هر خانواده ایرانی دغدغه اشتغال فرزندان را دارد می‌توان از تجربه کشور چین و کره استفاده کرد و این معضل را تا حدودی حل کرد.
ان‌شاءالله همت عمومی می‌تواند در این مقطع حساس یکی از چالش‌های جدی را حل کند.
