کد مطلب: 16288
تاریخ انتشار : چهارشنبه ۱۶ مهر ۱۳۹۳ ساعت ۰۹:۳۴
وحانی به نیویورک رفت و با مقامات ارشد کشورهایی مانند انگلیس،ژاپن،فرانسه،سوئیس،اتریش،عراق،ونزوئلا، گرجستان،ترکیه و ... دیدارهای متعددی داشت.
بعد از این که برگشت، دلواپسان شروع کردند به انتقاد از این دیدارها ...
بعد از این که برگشت، دلواپسان شروع کردند به انتقاد از این دیدارها و در ضمن، حرف های کامرون علیه ایران را بهانه کردند که چرا نخست وزیر انگلیس این گونه علیه ایران حرف زده و توهین کرده است.(آنها کاری نداشتند که به این که رئیس جمهور ایران مسوول حرف زدن نخست وزیر انگلیس نیست و به این هم کار نداشتند که مقامات ایرانی جواب حرف های کامردون را هم دادند / شاید انتظار داشتند روحانی همانجا یقه کامرون را بگیرد و محکم بخواباند در گوشش و دو تا آبدار هم نثارش کند!)
القصه، وقتی بعد از این سفر ، دلواپسان بهانه گیر از این که به ایران توهین شده است(؟!) ابراز ناراحتی کردند، یاد سفرهای محمود احمدی نژاد به نیویورک افتادم و آن سخنرانی معروفش در دانشگاه کلمبیا که در ملأ عام و از پشت تریبون توسط رئیس دانشگاه، یک دیکتاتور کوچک و ظالم خوانده شد که کارهای مسخره انجام می دهد و وقتی هم به دروغ گفت در ایران همجنسگرا نداریم، همه حاضران او (رئیس جمهور ایران) را هو کردند
خوب یادم می آید که بعد از آن سفر ، دلواپسان امروز ، که آن روزها دولت را در دست داشتند، از ماجرای دانشگاه کلمبیا، نه تنها هیچ گونه احساس توهینی نکردند بلکه آن را "فتح الفتوح کلمبیا" خواندند و حتی نهاد ریاست جمهوری با انتشار کتابی در این باره، آنچه در دانشگاه کلمبیا گذشت را برتر از فتح فاو در دوران دفاع مقدس خواند و امروز همان ها ... .
روزگار عجیبی است!
*جعفر محمدی - صفحه اجتماعی شخصی
