به گزارش ایران خبر، مهمان این هفته برنامه دستخط یکی از بانوان فعال در عرصه سیاسی کشور است که نامش در میان فعالان سیاسی اصولگرا ثبت شده است.
سه دوره نمایندگی مردم در مجلس شورای اسلامی به صورت متوالی در دوره‌های هفتم، هشتم و نهم در کارنامه وی دیده می‌شود و هم‌اکنون هم معاون کمیته امداد خمینی (ره) و از اعضای شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی است.
آنچه پیش رو دارید گفتگو با فاطمه رهبر است:
از کمیته امداد چه خبر؟ فکر کنم در حال حاضر باید به خاطر ماجرای سیل سرتان شلوغ باشد. به این مناطق سفری داشته‌اید یا خیر؟
بله، بنده توفیق داشتم در همان تعطیلات فروردین ماه، روزهای اول هفته دوم فروردین‌ماه به استان گلستان رفتم، از منطقه آق‌قلا و شهر گمیشان بازدید کردم، با مدیرانمان جلساتی داشتیم، تدابیری که جناب آقای مهندس فتاح اندیشه کرده بودند، به آنها نظارت کردیم، راهکارهایی را ارائه دادیم.
چند تعداد خانواده در آنجا درگیر بودند؟
تقریباً بخش عمده‌ای از شهر.
تعداد بگویید
الان اگر قرار باشد تعداد بگویم، تعداد زیاد است، کل کشور در این حادثه حدود ۵۰ هزار خانوار دچار آسیب شدند.
عمدتاً در لرستان، خوزستان و گلستان؟
بله.
۵۰ هزار خانوار؟
بله، ۵۰ هزار خانوار که آسیب‌های اینها همه‌جوره است، یعنی مثلاً آسیب جزئی بوده تا آسیب کلی که طبیعتاً باید رسیدگی شود و به استان ایلام هم رفتم تا انتهای منطقه ماژین بعد از دره‌شهر که مرز خوزستان و لرستان محسوب می‌شود، ما می‌خواستیم به لرستان و پلدختر هم برویم که چون پل‌ها از بین رفته بود، باید حتماً هوایی می‌رفتیم که توفیق نشد آنجا برویم، ولی همکاران ما، مددکاران، کارشناسان ما دائم در سفر هستند، خود جناب آقای مهندس فتاح که به استان گلستان، لرستان و خوزستان تشریف بردند، بقیه معاونت‌ها هم همین‌طور، همه در سفر هستیم. انشاءالله هفته بعد هم دور دوم سفرها به بقیه استان‌ها هست.
کمک‌ها خوب جمع شد؟
بله. الحمدالله.
به رغم اینکه از بیرون هم اجازه ندادند یک دلار کمک شود
بله؛ از بیرون هم اجازه ندادند کمک شود و علیرغم تخریب‌هایی که برخی از موارد نهادهای انقلابی مثل کمیته امداد شاهد آن هستیم، الحمدالله مردم فهیم و ایثارگر ما خیلی خوب کمک کردند.
آخرین آمار ما بیش از ۱۵۰ میلیارد تومان کمک نقدی و غیرنقدی که حدود ۴۵ میلیارد و نزدیک ۵۰ میلیارد (البته این آمار مربوط به دو روز گذشته است، امروز حتماً بیشتر شده است) نقدی بوده است و مابقی کمک‌های غیرنقدی شامل بسته‌های غذایی، فرش، موکت، پتو، لوازم خانگی از جمله تلویزیون، یخچال، اجاق گاز و مواردی که نیاز دارند، جمع‌آوری شده است؛ البته یک اتفاق خوبی هم که سه سال است در کمیته امداد اتفاق افتاده و اینکه الحمدالله توفیق داشتند و همه مددجویان را بیمه کرده‌ایم.
با تدبیری که جناب مهندس فتاح دارند، قرار بر این شده که این مبالغی که به عنوان خسارت دریافت می‌شود تجمیع شود، مبالغی به آن اضافه شود، اعتبار قابل‌توجهی به آن اضافه شود که ما بتوانیم زندگی مددجویانمان را از نو آماده کنیم.
چون حضرتعالی و مردم عزیزمان می‌دانید که نیازمندانی که تحت پوشش کمیته امداد هستند، جز اقشار ضعیف جامعه هستند، یعنی ضعیف‌ترین خانه را داشتند که حادثه دیده، مستهلک‌ترین لوازم زندگی را داشتند، با یک آب، موتور آن سوخته است. همه اینها انشاءالله به امید خدا هم منزلشان، هم زندگی‌شان همه از نو، هم محل نگهداری دام‌هایشان بعضاً بازسازی می‌شود، حتی می‌توانیم این مژده را بدهیم که فرمایش جناب آقای مهندس فتاح در نماز جمعه هفته گذشته مبنی بر این بود که ما مسکن مددجویانمان را انشاءالله تا آخر سال به پایان می‌رسانیم، تعمیرات دارند، احداث جدید هست، ساخت و احداث است که الان در برخی از استان‌ها مثل مازندران شروع شده است
جاهایی که توانسته‌اند با همکاری بنیاد مسکن به ساخت منزل آسیب‌دیدگان از سیل اقدام شده است.
شما چون معاونت حمایت و سلامت خانواده را دارید، فکر می‌کنم باید یک کاری انجام دهید برای رسیدگی به آلام روحی که اینها دیده‌اند، یعنی فکر می‌کنم بعد از این ماجرا که یک مقدار فروکش کند و کارهای فیزیکی آن مکان‌ها انجام شود، باید به این شرایط هم برسید، درست است؟
بله. ۴ هزار مشاور و مددکار در سطح کل کشور داریم، همه اینها اعلام آمادگی کرده‌اند که به مناطق موردنظر اعزام شوند که اعزام کرده‌ایم. به فرض شما در نظر بگیرید که استان گلستان یا مازندران یا خراسان شمالی همه استان زیر آب نرفته است، از بقیه شهرهایی که دور از آسیب سیل بودند، مددکاران و مشاوران به مناطق سیل‌زده رفته‌اند. در این استان‌ها ما نیاز چندانی نداشتیم. در استان خوزستان به دلیل عرب‌زبان بودن مردم نمی‌توانستیم از استان‌های دیگر استفاده کنیم؛ از کلینیک‌های شهرهای دیگرشان استفاده کرده‌ایم، این مشاوره‌ها دارد انجام می‌شود و در استان لرستان هم نیاز مبرم داشتیم، البته مشاوران و مددکاران مان از تهران، اصفهان، همدان و جاهای مختلف به این استان اعزام شده‌اند.
به عنوان کسی که بالاخره سه دوره نماینده مجلس بودید و در سطوح بالای مدیریتی کار کرده‌اید، چطور دیدید مدیریت این بحرانی را که اگر بگوییم از معدود بحران‌های عظیم و اثرگذاری بوده، به گزاف نگفته‌ایم
روزهای اول آشفتگی داشت، روزهای اول به دلیل اینکه اوضاع ملتهب بود، همه می‌خواستند کمک‌هایی را بکنند، ممکن بود کمک‌ها عادلانه تقسیم و توزیع نشود. روستاهای جلوتر بهتر دریافت کنند و مناطق عقب‌تر کمتر دریافت کنند، ولی الان الحمدالله مدیریت شده است.
در زلزله کرمانشاه هم تدبیری شد که این کمک‌ها در کمیته امداد و هلال احمر متمرکز شود و به نظر من این کار خیلی خوبی بود
بله. الان هم همین طور است، تجربه کرمانشاه تجربه خوبی بود که الان هم همین‌طور شده است. کمیته امداد حضرت امام (ره) با ستاد اجرایی فرمان حضرت امام (ره)، با بنیاد مستضعفان، جناب آقای مهندس فتاح با رؤسای محترم این نهادها جلسات متعدد و دائمی دارند. چون بانک اطلاعاتی ما کامل است، ما دقیقاً در تمام نقاط کشور می‌توانیم بگوییم که چند مددجو داریم به آدرس پلاک، کوچه، نفرات و چقدر آسیب داریم.
الان مثلاً در بحث بیمه، چون کارشناسان بیمه باید به همه کسانی که آسیب دیده‌اند و تحت پوشش ما بوده‌اند سرکشی کنند، یعنی پرونده‌ها کاملاً مستند و معلوم است و بر اساس این اعتمادی هم که نهادهای دیگر داشته‌اند، این بوده که هم افزایی‌هایی که می‌خواهد انجام بشود از طریق کمیته امداد این هدایا داده شود، هم ستاد اجرایی و هم بنیاد مستضعفان بسته‌ها، پکیج‌ها و هدایای خودشان را از طریق کمیته امداد حضرت امام (ره) توزیع می‌کنند.
یعنی به غیر از روزهای اول، به نظر شما بقیه مدیریت خوب پیش رفت؟
روزهای اول طبیعی بود. چون منطقه را آب فرا گرفته، باید معلوم شود و شناسایی صورت بگیرد، چه کسی کجا هست، چه مقدار نیاز به کمک است، طبیعی بود، ولی به نظرم می‌آید که با اینکه وسعت سیل در کل کشور خیلی زیاد بود، این هماهنگی و تدبیر زود اتفاق افتاد.
الان شما به عنوان کسی که در نهادهای حمایتی کار می‌کنید که بالاخره با نهایت تلخی‌ها روبرو می‌شوید. الان وضعیت اقتصادی مردم چطور است؟
ما ضوابط‌مان را تغییر داده‌ایم، در همین چند ماه گذشته...
یعنی گستره‌تان را بازتر کرده‌اید؟
بله. از انتهای سال ۹۶ پیش‌بینی می‌شد که اتفاقات خاصی در خصوص مسائل اقتصادی در کشور بیفتد. جناب آقای مهندس فتاح جلسات کشوری را در این رابطه برگزار کردند و از ابتدای سال ۹۷ پیشاپیش از همه خواستند که برنامه‌هایمان را برای وضعیت احتمالی اقتصادی بد سال ۹۷ ارائه کنیم، این پیش‌بینی ما از ابتدای سال ۹۷ یک مقدار به کمک آمد.
ردیف اعتبارها را با تصویب هیأت محترم امنا اولویت‌بندی‌ها را تغییر دادند، برخی از ردیف‌های اعتباری را کمتر کردند، برخی را صفر و به برخی اضافه کردند، به طور مثال در سال ۹۷ بیش از ۶۲۰ هزار خانوار وارد کردند.
علاوه بر قبلی‌ها؟
علاوه بر یک میلیون و ۶۰۰ هزار خانواری که به صورت عادی، حالا یک میلیون و۵۰۰ هزار ۵۵۰، ۵۶۰، یک میلیون و ۶۰۰، ۶۲۰ هزار خانوار؛ اگر حداقل بُعد خانواده را ۲.۲ یا ۲.۵ بگیریم، چیزی بیش از یک میلیون و ۳۰۰ هزار خانوار فقط در سال ۹۷...
یعنی تقریباً به همان میزان قبلی‌تان؟
یک دوم قبلی، چرا خانواده‌های ما نباید بیمه باشند؟ پشتوانه‌هایی داشته باشند که با یک سیل و زلزله یکدفعه از آسمان به زمین نیایند، این مشکلاتی است که منهای روزمرگی مردم که ما می‌بینیم بیکاری‌ها، تعطیلی کارخانه‌ها، این اتفاق‌هایی که می‌افتد و امیدمان هست که انشاءالله وضعیت بهتر شود، ولی یک حادثه که می‌آید همه چیز زیر و رو می‌شود و خانواده متمکن تحت پوشش کمیته امداد قرار می‌گیرد و این موضوع هم برای خانواده سخت است و هم برای ما.
الان ارتباطتان برای پوشش خانواده‌ها و رسیدگی به مشکلاتشان با معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری چطور است؟
هیچ ارتباطی نداریم.
مگر می‌شود شما ارتباطی نداشته باشید؟
بله. حالا البته نمی‌خواهم بگویم که این ضعف است، تعریف قانونی ندارد.
به نظر شما نمی‌شود؟
ما با وزارت رفاه در ارتباط هستیم. بانک اطلاعات ایرانیان بنا بر آن بانک اطلاعات اقتصادی که چند سال پیش در خصوص یارانه‌ها تهیه و تنظیم شد، یک بانک اطلاعات کامل است که ما بر اساس آن عمل می‌کنیم.
من در سال گذشته با وزارت رفاه مکاتبه‌ای داشتم و خواستم آن دسته از نیازمندانی که تحت پوشش هیچ نهاد حمایتی نیستند و جزو دهک‌های پایین جامعه محسوب می‌شوند را به ما معرفی کنند. حدود مثلاً ۱۴۰ هزار خانوار بودند که معرفی شدند، تحت پوشش هیچ نهادی نیستند، جز دهک‌های پایین جامعه هستند و فقط از طریق یارانه‌هایشان زندگی می‌گذرانند و بعضاً عزت دارند، آبرو دارند، به هیچ جا مراجعه نمی‌کنند، (نه اینکه بگوییم آنهایی که مراجعه می‌کنند)، ولی به هر دلیلی به نهادها و … مراجعه نمی‌کنند.
این ۱۴۰ هزار خانوار زیرمجموعه شما نبودند؟
نبودند، ما اینها را شناسایی کردیم، به استان‌ها ابلاغ کردیم، تفکیک کردیم و آزمون وُسع گرفتیم، تحقیق میدانی کردیم. مددکار درب منازل، جاهای مختلف می‌روند و وقتی به یقین رسیدند، با تحقیق دقیق تحت پوشش کمیته امداد قرار می‌گیرند. تا یک مقدار برای خانواده‌ها و برای هزینه‌های تحصیل فرزندانشان گشایش شود.
این ۳-۲ ساله واقعاً اعتمادی که به کمیته امداد رفت، چون قبلاً حالا به هر دلیلی یک مقدار این اعتماد تضعیف شده بود، ولی در این ۳-۲ ساله اخیر دوباره احیا شد، فکر می‌کنم جهشی صورت گرفته است
شفاف‌سازی شد، گزارش‌های آماری دقیق شد، نه اینکه نبود، در حوزه کاری...
به نظرم اطلاع رسانی‌تان خیلی خوب بود، این تیزهایی که الان دارد پخش می‌شود که همه آنها کار کمیته امداد است و ما پخش‌کننده هستیم، واقعاً تأثیرگذار بود
همین طور است، این کمک کرد.
قبلاً هم این اتفاق‌ها می‌افتاد، منتهی کسی خبر نداشت، طبیعتاً هم دشمن یک مقدار شیطنت می‌کرد، این اعتماد سلب می‌شد، ولی کاملاً الان این تیزرها و تبلیغاتی که در حال حاضر انجام می‌شود، این اعتماد را به کمیته امداد برگردانده است.
*قبول می‌کنید نوع مدیریت هم مؤثر بوده است؟
به هر طریق همه اینها عواملی است که مؤثر است.
پلی بزنم به مسائل فرهنگی کشور، چون شما بالاخره زمانی که در مجلس بودید، در کمیسیون فرهنگی مجلس حضور داشتید. وضعیت فرهنگی کشور وضعیت خیلی مطلوبی نیست و فقط هم نمی‌خواهیم به وضع بانوان، حجاب، عفاف و اینها متمرکز شویم که یک بخش آن است، قبول دارید این وضعیت، وضعیت مطلوبی نیست؟
دقیقاً، بالاخره فارغ از نگاه سیاسی مجالس مختلف. کاری نداریم که مجلس ششم، هفتم، هشتم، نهم یا الان قوانینی را تصویب کرده‌اند و این قوانین از فیلتر شورای نگهبان گذشته، یعنی قوانین مصوبی که نه خلاف شرع بوده و نه خلاف قانون اساسی، سوال من این است این قوانین چرا اجرا نمی‌شود؟
سوال اساسی من این است وقتی ما در مجلس هفتم چند سال، فکر می‌کنم بیش از سه سال روی قانون تسهیل ازدواج جوانان کار کردیم، من یادم است تقریباً چند ماه پیش بود، برخی از نمایندگان این مجلس دهم گفتند یک قانونی است باید بازنگری شود. چرا اجرا نمی‌شود!؟ قانون حاکم است، چرا اجرا نمی‌شود؟
ناظرش هم مجلس است
ناظرش هم مجلس است. همان زمان یادم است یکی از نمایندگان محترم که فکر کنم اسم نیاوریم بهتر باشد، رئیس‌جمهور را خواستند و اولین سوال از رئیس‌جمهور وقت صورت گرفت که چرا به مسائل فرهنگی جامعه توجهی نمی‌شود، رئیس‌جمهور هم جواب درستی نداد. خب، کار باید به کجا برسد؟ ما قانون «فرهنگ گسترش عفاف و حجاب» را داریم، مصوب شورایعالی انقلاب فرهنگی، فکر می‌کنم از سال ۸۴ بود.
همه دستگاه‌ها، بیست و خورده‌ای دستگاه، ۱۲۷-۱۲۸ بند و ماده دارد، ببینید اگر ایراد دارد که دارد، ایرادش را برطرف کنند.
به دلیل اینکه سال ۸۴ تا الان سال ۹۸، ۱۴ سال از این موضوع می‌گذرد، یکی از مواد این قانون، محصور کردن محیط مدارس دخترانه است؛ یعنی محرم‌سازی. چرا دختر ما وقتی وارد مدرسه می‌شود باید این مقنعه‌اش را جلو بکشد؟
در صورتی که همه کادر هم خانم هستند
بله، همه کادر خانم هستند، حتماً مردم عزیز ما می‌دانند در برخی از مدارس غیرانتفاعی وقتی می‌خواهیم وارد مدرسه شویم همه محرم‌سازی شده، محصور شده، نامحرم وارد نمی‌شود یا یک بخش جداگانه‌ای دیده‌اند، دور تا دور حیاط را پوشانده‌اند، از همان ابتدای ورود بچه‌ها و معلمان حجاب‌هایشان را برمی‌دارند. چه اشکالی دارد؟ چرا ما باید حلال خدا را حرام کنیم، حرام را حلال کنیم؟
چیزی که برای بعضی از مدارس غیرانتفاعی فراهم شده، فقط برای آنها باشد؟ آنهایی که پول ندارند چه کاری باید انجام دهند؟
چرا مدارس دولتی… من این را چندین‌بار در همان دوران نمایندگی که رئیس فراکسیون زنان بودم، با مسئولان آموزش و پرورش مطرح کردم، برای من عدد و رقم چرتکه می‌انداختند، ماشین‌حساب می‌زدند که اینقدر پول نیاز داریم؛ گفتم باید داد، چطور شده که ما در مسائل دیگر خوب پول می‌دهیم، یک جاهایی مجبور هستیم پول بدهیم، اینجا هم مجبور است، این همان پیشگیری قبل از درمان است. تنها دستگاهی که به آن قانون عمل کرد، فقط نیروی انتظامی بود که هر وقت آمد عمل کند، زدند به سر نیروی انتظامی و عملکردش و یک جریان‌سازی برای اینکه این موضوع در نطفه خفه شود.
برخی وقت‌ها من با خانواده‌ام - حالا آن زمانی که نایب‌رئیس کمیسیون فرهنگی بودم - بالاجبار باید فیلم‌ها را رصد می‌کردیم، خودم علاقه دارم، بچه‌ها هم علاقه دارند، قبل از این مسئولیت و بعد از این مسئولیت اگر فرصت شود می‌رویم، یا در خانه می‌بینیم، از دیدن بعضی فیلم‌ها عرق شرق روی پیشانی منِ مادر می‌نشیند.
بله، همین طور است
بقیه موارد دیگر، حالا نمی‌خواهیم همه را مرور کنیم. عرصه‌های مختلف است که به نظر می‌آید آن عزم وجود ندارد و یک دستور کار است که می‌خواهد این موضوع ترویج شود، قبح قضایا ریخته شود و این خیلی بد است.
آن دست چی هست؟
آن دست، وجود و حضور برخی از افرادی هستند که قدرت دستشان است و آن دقت‌نظر لازم برای حفظ و صیانت از ارزش‌های دینی و اسلامی را ندارند.
از روی عمد یا سهو؟
انشاءالله که سهو است، اگر عمد باشد که خیلی بد است.
اگر من درست نمی‌گویم، اصلاحش کنید که یک مقدار هم به این ماجرا داریم سیاسی نگاه می‌کنیم، فرهنگی نگاه نمی‌کنیم، بعضی از افراد هم که شاید دیدِ سیاسی‌شان دید متفاوتی باشد، ولی خانواده‌دار هستند، اهل حُجب و حیا هستند، اهل دین و دیانت هستند، ولی شاید به خاطر مسائل سیاسی، رویکردهای سیاسی و فضایی که وجود دارد به این سمت می‌روند.
فضای بد فرهنگی یا فضای ضدفرهنگی که ایجاد شده همان‌طور که شما فرمودید، بخشی از آن سیاسی شده، بعضاً از خارج کشور هم دستورهایی می‌گیرند، تبدیل به یکسری نافرمانی‌های مدنی ممکن است بشود، شاید گفتنش خیلی خوب نباشد که ما بگوییم مسائل فرهنگی‌مان به نافرمانی‌های مدنی دارد نزدیک می‌شود، ولی هست، واقعیت امر هست که یک نفر که خیلی هم وجهه‌ای نداشته باشد، از آن طرف آب‌ها خط می‌دهد، این طرف هم یک عده هدفمند و هماهنگ با آن طرف عمل می‌کنند، یک عده هم ناآگاه هستند و خط می‌برند، ولی به نظرم می‌آید عموم مردم ما مردم فهیمی هستند، امتحان‌های متعددی داده‌اند، در مسائل فرهنگی هم ثابت کرده‌اند، دارند زندگی عادی خودشان را می‌کنند.
چون من در دانشگاه هستم می‌بینم، من دانشکده هنر و معماری درس می‌دهم. واقعاً یک وقت‌هایی خجالت می‌کشم سر کلاس می‌روم. برخی وقت‌ها به خانواده‌ام گفته‌ام از ترم آینده درس نمی‌دهم، ببینید چرا در یک محیط… آیا دنیا این طوری است؟ آیا دانشکده‌های غربی هم که ما می‌خواهیم همه چیز را از غرب الگو بگیریم، این‌طوری هستند؟ چرا خوب‌هایشان را الگو نمی‌گیریم؟
همین دیروز در دانشگاه دختر خانمی را دیدم که شلوار کوتاه پوشیده و زنجیر به پا، در دانشگاه راه می‌رود. من می‌خواهم بگویم خانواده‌ها هم نقش دارند، انتظامات دانشگاه هم فکر کنم بی‌خاصیت شده دیگر. قرار هم نیست حراست وارد شود، قرار هم نیست
جواب آن‌چنانی نمی‌دهد
جواب هم نداده است. از اینکه می‌بینم - یک وقت خدای ناکرده بحث ظاهر نیست - می‌بینم که شأن و منزلت دختر خانم‌ها زیر پا گذاشته می‌شود. چرا یک دختر خانم نباید شأن خودش را خودش رعایت کند؟ چرا نباید آقا پسرهایمان شأن انسانی را رعایت کنند، اینها آینده‌سازان کشور ما هستند.
اینکه شما مثال زدید در واقع به خروجی آموزش و پرورش برمی‌گردد
بله، خروجی آموزش و پرورش؛ یعنی ما اگر کاری انجام می‌دهیم از آموزش و پرورش، خانواده‌ها نقش دارند، مهدکودک‌های ما نقش دارند. خبرهای بدی از مهد کودک‌ها می‌شنویم، این خروجی مهد کودک به ابتدایی، متوسطه و بعد هم به دانشگاه‌هاست، خدای ناکرده در اذهان عمومی این‌طور نشود که همه این‌گونه هستند؛ نه، من بعضی‌ها را اینجا مطرح کردم.
در بیانیه گام دومی که مقام معظم رهبری فرمودند، توجه ویژه‌ای که به آینده‌سازان کشور و جوانان بود و امیدهایی که ما به جوانان داریم، ما را به این فکر می‌اندازد که حتماً باید فکر اساسی کرد.
بخشی از بحث مسائل فرهنگی، بخش اقتصادی است. اگر سن ازدواج بالا رفته، من نمی‌خواهم بگویم چون وضعیت اقتصادی بد است، ازدواج نمی‌کنند. یک بخشی از آن ممکن است، ولی من در کمیته امداد چیزهایی دیده‌ام خدمتتان عرض کنم، چند وقت پیش ما یک نامه‌ای از طرف بنیاد علوی که یکی از بنیادهای مربوط به بنیاد مستضعفان است دریافت کردیم که در فلان روستا، در اطراف قلعه‌گنج احتیاج به یخچال، برق، آب، پنکه و آرد که خواسته بودند ما این موارد را تأمین کنیم، من یک لحظه پیش خودم سوال کردم چه روستایی است که آب و برق ندارد، آرد هم ندارد، ولی یخچال و پنکه می‌خواهد؟ این هم فال شد و هم تماشا، خودم باید بروم و اینجا را ببینم. رفتم.
چیزی حدود ۱۰۰ کیلومتر در جاده رفتیم، ۲۵ کیلومتر در خاکی رفتیم با نیروهای تأمین، با سه مسلسل و اینها. بعد از ۲۵ کیلومتر در سنگلاخ و در رودخانه‌ای که خشک شده بود، باورتان نمی‌شود سر و گردن و کمر ما همه داغون شده بود از بس که ماشین در این سنگلاخ بالا و پایین رفت. یعنی ببینید بستر رودخانه چه سنگ‌هایی داشت، مجبور بودیم برویم، بعضی از ماشین‌ها گم شدند، حالا نمی‌گویم چه کسی در آنجا در مسیر منطقه گم شد.
ولی ما رفتیم منطقه و به کجا رسیدیم؟ به یک روستایی رسیدیم که ۲۵ خانوار بود و به دلیل خشکسالی نقل مکان کرده بودند و به آن منطقه آمده بودند و همه در کپرهای پوسیده زندگی می‌کردند، واقعاً جای تأسف بود. من در آنجا یک مرد جوان ندیدم، ۳-۲ آقای پیرمرد و سالمند بودند و بقیه همه خانم و بچه، گفتم جوان‌های شما کجا هستند؟ گفتند به جزیره رفته‌اند، حالا جزیره یا قشم است یا کیش و جاهای دیگر، برای کار رفته‌اند؛ حالا انشاءالله که برای کار. شما الان پیک‌های موتوری شهرهای بزرگ را ببینید، همه از شهرستان‌ها آمده‌اند. دخترهای اینها برای ازدواج چه می‌شوند؟ مسائل فرهنگی اینها را می‌گویم. باعث می‌شود سن ازدواج بالا می‌رود.
گفتم این آقایان جوان چه زمانی اینجا تشریف می‌آورند، چه زمانی به شما سر می‌زنند؟ گفتند سالی یک‌بار! ازدواجی در کار نیست، این مردهای جوان هم اگر به شهرهای دیگر بیایند، یا ازدواج نمی‌کنند یا اگر ازدواج کنند از همان افراد بومی آنجا. چه می‌شود؟ سن ازدواج دخترها بالا رفته است.
در مورد قضیه استانی شدن انتخابات که اشاره کردید، دو نظر وجود دارد؛ یکی اینکه می‌گویند نمایندگانی که دارند با همین روش انتخاب می‌شوند زیاد می‌روند، جز نگر می‌شوند، بیشتر به حوزه‌های انتخابیه‌شان فکر می‌کنند تا به کارهای ملی، گسترده، اثرگذار و کشوری، از آن طرف هم به حق می‌گویند، پس این مردم ضعیف چه کار کنند؟ پس فردا استانی شود و طرف امضایش را از جای دیگری بگیرد و حزب امضا کند، دیگر برای مردم چه کسی می‌خواهد کار انجام دهد. همین الان هم یکسری نمایندگانی که دغدغه مندند، آنهایی که متعهد هستند، بعد از رأی آوری بروند و پیگیری کنند.
اصلاً نمی‌رسند.
واقعاً دو نظر متفاوت دارد، نظر شما چیست؟
در بُعد کلی انشاءالله نمایندگان محترم، کمیسیون‌های تخصصی، کار ویژه‌های مختلفی که در مجلس است، به نحو احسن از نظرات کارشناسان فن استفاده می‌کنند و یک طرح خدایی، فارغ از اینکه من دور بعد رأی بیاورم یا نیاورم یا رقیبم رأی بیاورد یا نیاورد، عمل نشود، یعنی من با این نگاه که هر چیزی از مجلس بیرون بیاید، نتیجه نهایی و مورد تأیید شورای محترم نگهبان قرار گیرد، قانون است، چه من خوشم بیاید و چه خوشم نیاید، ولی ان‌شاء الله که قانون کامل و قانون جامعی خواهد بود.
پیش‌بینی شما از برخورد شورا چیست؟
من نمی‌خواهم پیشداوری کنم، ولی خود من به عنوان کسی که ۱۲ سال در مجلس بودم، چیزی که همیشه به ما انتقال می‌دهند این است که می‌گویند در تهران شما لیستی رأی می‌آورید. ببینید تهران به این بزرگی یا شهرهای بزرگ که تهران سرآمد همه آنهاست، تهران به این بزرگی که مردم توقع این را دارند که سر کوچه خراب شده، نماینده از طریق شهرداری این موضوع را پیگیری کند تا طرح‌های هسته‌ای و طرح‌های خیلی کلانی که در مجلس مثلاً آینده کشور را رقم می‌زند، نماینده باید رسیدگی و بررسی کند. واقعاً نمی‌رسیم که روی این کارها یک سبد کاری دیگر گذاشته شود.
شما فکر کنید آن زمان من نماینده تهران، ری، اسلامشهر و پردیس، حالا دماوند و فیروزکوه همه اینها باید اضافه شود؟ اصلاً می‌رسیم؟ بعد به ما می‌گفتند تهرانی‌ها ملی فکر می‌کنند، خب برای ما افتخار بود، ولی ملاقات‌های مردمی را داشتیم، ملاقات‌های منطقه‌ای داشتیم، حتی در یک دوره‌ای ۳۰ منطقه تهران را بین ۳۰ نماینده تهران تقسیم کردیم، گفتیم هر نماینده یک منطقه را، بعد دیدیم مثلاً من در منطقه خودم خودکشی و جانفشانی کنم، بعد که به منطقه می‌روم می‌گویند خانم تا الان شما کجا بودید؟ چرا ما شما را در این چهار سال ندیده بودیم؟ این انتظاری که مردم دارند، بنابراین بزرگ کردن کار علامت نزدن است، نمی‌توانیم، واقعاً نمی‌توانیم، بله ممکن است در مناطق کوچک … البته در مناطق کوچک هم مشکلاتشان زیاد است، نمی‌توانند به همه این قضیه برسند، حالا ان شاءالله باید ببینیم نتیجه این کار چه درمی‌آید، طوری نشود که دوره بعد آن را تغییر دهند.
یک چیزی وجود دارد، می‌گذاریم نزدیک انتخابات، یک طرح می‌آوریم، «بسم‌الله الرحمن‌الرحیم» این خیلی تابلو می‌شود.
بعد دو سال دیگر باید تغییرش دهیم.
واقعاً خیلی بد است، مردم عادی هم می‌فهمند
اصلاً شما ببینید به این قانون انتخابات چقدر اصلاحیه خورده است. هر دوره مجلس که می‌رود یک اصلاحیه می‌خورد، چون ننشسته‌اند یک کار دقیق و عمیق فارغ از حزب و گروه حاکم در مجلس آن زمان انجام دهند و یک کار کارشناسی شود.
تعداد زنان مجلس کم است؟
این دوره که بیشترین تعداد هستند.
کلاً می‌گویم
بله، کم است.
فکر می‌کنید تعداد زنان باید چقدر باشد که شما خانم‌ها بگویید تعداد خوبی است؟ برای نقش‌آفرینی
اگر بخواهید کمی فکر کنید، من می‌خواهم بگویم باید کیفی فکر کرد، زن و مرد هم ندارد، من که مخالف نیستم، هر چه تعداد خانم‌ها بیشتر باشد بهتر است، موارد مختلفی هم خواستیم، خواهش کردیم، الان آورده‌اند این دوره که برای احزاب اجبار باشد که تعداد خانم‌های بیشتری وارد رقابت کنند، قبلاً خواهش کرده بودیم از افراد مؤثر در گروه‌های مختلف.
ولی یک نکته‌ای هست، آیا با تعداد آقایانی که در مجلس هستند، مشکلات کشور کم است؟ ما داریم می‌بینیم مشکلات بیشتر می‌شود. به موضوع کمی نگاه نکنیم، به موضوع کیفی نگاه کنیم. من ممکن است الان چیزی بگویم که به خانم‌های نماینده فعلی بربخورد. این دوره که بیشترین تعداد خانم‌های نماینده در مجلس حضور داشتند، متأسفانه پایین‌ترین راندمان کاری را نسبت به دوره‌های پیش داشته‌ایم.
به استناد چه می‌گوئید؟
به استناد عملکرد خروجی مصوبات.
خروجی، شاید در بُعد نظارت بهتر عمل کرده باشند؟
نه، فکر نمی‌کنم، اگر بُعد نظارت بود الان وضعیت اجرایی کشور این طور نبود. من یک اقدامی در مجلس نهم انجام دادم، ۸ جلد کتاب چاپ شد که سری اول که چاپ شده، کلیه قوانین مربوط به زنان و خانواده، این چند روز گذشته پیگیری کردم، چون می‌خواهم چاپ مجدد داشته باشم که اگر در این سه سالی که از ۹۴ که من بیرون آمدم تا الان، قانونی در خصوص زنان و خانواده در ابعاد و عرصه‌های مختلف تصویب شده که من در چاپ بعدی الحاق کنم، به من گفته‌اند نه! گفتم حالا شما باز هم بررسی کنید، یعنی اگر بخواهیم بگوییم توزیع عادلانه‌ای برای رسیدگی به امور بانوان در سطح کل کشور در همه استان‌ها باشد، هر استانی حداقل یک خانم، بعد از تهران استان‌های بزرگ، دو یا سه خانم.
یک چیزی هم گفته بودید که کلاً حرف درستی هم زده بودید، اینکه گفتید باید فرهنگ‌سازی شود و مردم بخواهند رأی بدهند.
نکته همین است، گاهی اوقات بوده‌اند خانم‌هایی که در لیست‌های مختلف آمدند در این کار سخت ورود پیدا کردند و رأی نیاوردند. باید اعتماد شود. اعتقاد من این است که خانم‌ها ثابت کردند که می‌توانند و توان دارند، اگر کاری به عهده‌شان گذاشته شود، در سطح خانم‌هایی که واقعاً تجربه دارند، البته اینکه بخواهیم به خانم‌ها ترحم کنیم، مثلاً یک مدتی بود که می‌گفتند سهمیه بدهیم. من با سهمیه مخالفم، این قطعاً از شایسته‌سالاری دور است، عدالت نیست و نکته مهم حمایت و فرهنگ‌سازی است که در آخر صحبت شما بود.
خانم رهبر بعد از انقلاب اولین کاری که مسئولیتی که پذیرفتید، آموزش و پرورش بود؟
بله، در یکی دو شرکت خصوصی هم با توجه به اینکه رشته‌ام گرافیک بود، کار می‌کردم، ولی به صورت نامنظم بود، چون هم تحصیل می‌کردم، اولین کار من به صورت رسمی در آموزش و پرورش منطقه ۱۴ و در هنرستان بود و زمانی بود که تقریباً سال ۷۵-۷۴ اینترنت وارد ایران شد و توسعه پیدا کرد، عمومی شد و با توجه به اینکه رشته‌ام گرافیک بود، طراحی صفحات وب یکی از رشته‌های تحصیلی زمان دانشگاه بود، در این رابطه کلاس‌های مختلفی رفتم و کمتر کسی بود که بتواند در این زمینه فعالیتی داشته باشد که آن زمان در سازمان صدا و سیما جناب آقای دکتر تقی‌پور مدیر شبکه جهان‌بین بودند،
صدا و سیمایی شدید؟
بله، کارمند رسمی صدا و سیما شدم.
در سال ۷۵ چطور به مؤتلفه رفتید؟
قبل از آن بخش خواهران حزب مؤتلفه به صورت رسمی فعالیت نمی‌کرد، حضور داشتند، ولی رسمی نبود. از دوستانم و از کسانی که در مؤتلفه حضور داشتند با من هم دانشگاهی بودند، در جامعه زینب (س) فعالیت می‌کردیم، به من گفتند ما می‌خواهیم به صورت رسمی دفتر خواهران حزب مؤتلفه را راه‌اندازی کنیم، شما هستید؟ گفتم بله. من با آشنایی که از حزب داشتم با افتخار این موضوع را قبول کردم و بخش خواهران حزب مؤتلفه را راه‌اندازی کردیم.
مجلس هفتم مجلس خاصی بود، تعبیر حضرت آقا این بود که از یک محیط سنگلاخی رشد کرد، سنگلاخی به نام مجلس ششم. اوایل قرار بود آقای باهنر رئیس شوند؟
ببینید وقتی که مجلس، هر مجلسی - حالا سه دوره‌ای که من نماینده بودم - نماینده‌ها انتخاب می‌شوند، منتخب مردم هستند، هنوز اسم نماینده روی آنها نیست، معمولاً اسفندماه انتخابات می‌شود، جابه‌جایی نمایندگان در خردادماه انجام می‌شود.
۷ خردادماه معمولاً
۷ خرداد، یعنی تقریباً بسته به این که تاریخ انتخابات چه زمانی باشد، چیزی حدود سه ماه منتخب مردم هستند، این سه ماه منتخب، خیلی‌ها برای ریاست مجلس رایزنی می‌کنند. برای کمیسیون‌ها، اعضای هیأت‌رئیسه، هیأت‌رئیسه صحن علنی، هیأت‌رئیسه کمیسیون‌ها، هیأت‌رئیسه فراکسیون‌های مختلف، طبیعتاً جناب آقای باهنر از افراد اصولگرایی بودند که در دوره‌های قبل هم در مجلس بودند، در کنارشان جناب آقای دکتر حدادعادل بودند که ایشان هم در دوره ششم بودند، رایزنی بود ولی به نظرم می‌آید، آن چیزی که من خاطرم هست، از همان اسفندماه که ما منتخب شدیم، جلسات بسیار منظم و مشترکی داشتیم که بحث ریاست آقای دکتر حداد عادل به صورت جدی مطرح بود و در نهایت همین اتفاق افتاد.
مجلس هفتم را چطور دیدید؟
خیلی مجلس خوبی بود، چه از بُعد معنوی، چه انگیزه‌های کاری که افراد داشتند، چه پاکی دست و روحی که نمایندگان داشتند، به نظر من مثال‌زدنی است.
ما یک شبی در مجلس هفتم، من در یک روزنامه که فکر کنم روزنامه کیهان بود که یکی از نمایندگان عکس نامه را هم گذاشته بود که نخاله‌ها و زباله‌های هواپیمایی را این نماینده به یک نفر معرفی کرده به هواپیمایی، طی این نامه که این نخاله‌ها و زباله‌های هواپیما را به ایشان … بعد اسم نماینده را لاک گرفته بود، ما تعجب کردیم این چه کسی است، فقط نوشته بود نماینده تهران، صحن شروع شد، قرآن خوانده شد، قرائت شد، یک دفعه دیدیم که نماینده مربوطه که امضا کرده بود، به رئیس تذکر داد که آقای دکتر حداد عادل برای چه؟ حالا نامه‌ای که توزیع شده بود، آن عکس لاک گرفته شده بود، اسم نماینده نبود، فقط نوشته بود استان تهران. برای چه این کار را کردید؟ برای چه آبروی مردم را می‌برید؟ شما ببینید این چه نامه‌ای بوده، این فرد این طوری بوده، ما معرفی کردیم.
آقای حداد عادل خدا حفظشان کند با آن درایت، تدبیر و شیرینی کلامی که بعضی وقت‌ها به کار می‌برند، گفتند جدی، شما بودید!؟ ما می‌گفتیم این چه کسی است، پس شما بودید. پشت بلندگو خود طرف خودش را لو داد که همه فهمیدیم که مثلاً نماینده چه کسی بوده که این کار را انجام داده است. نماینده یکی از شهرستان‌های تهران بوده است. می‌خواهم به شما بگویم تمام شد، آقای حداد همان جا گفتند این دفعه اول و آخر هر کدامتان باشد.
برخورد قاطعی داشتند
برخورد قاطع، حالا آن برخوردهای بعدی هیچ، ولی آنجا همه حساب کار خودمان را کردیم. ولی یواش یواش کمرنگ شد. خبرهای بدی را می‌شنویم، برخی از نمایندگان ارتباطاتی که دارند، صحبت‌هایی که می‌شود، یک مقدار جایگاه مجلس تضعیف شد.
چرا؟
اولاً به نظرم می‌آید که مردم باید دقت بیشتری داشته باشند. یک بنده خدایی، ایام تعطیل من را دید، گفت که در یک منطقه تهران یک باغ ۲ هزار متری با حدود ۸۰۰-۷۰۰ متر بنا به یکی از مسئولان تراز اول قدیمی داده شده که الان ایشان هیچ مسئولیتی که ندارد هیچ، ممنوع‌التصویر هم هست. گفتم این از طرف چه کسی داده شده؟ گفتند از طرف یکی از مسئولان شهر تهران. گفتم چرا از من سوال می‌کنید؟ از خودتان سوال کنید. گفتند چرا؟ گفتم زمانی که پای صندوق‌های رأی می‌روید، یا به نماینده‌های مجلس یا به رئیس‌جمهور یا به اعضای شورای شهر تهران یا شهرهای خودتان رأی می‌دهید، بدانید پس زمینه این قضیه بعدش همین است.
نکته بعدی هم خود ساز و کار اداری مجلس است، بالاخره سازوکار اداری مجلس اگر قرار بر این باشد که دقت‌نظرهایی در آن صورت نگیرد، قطعاً بعضی افراد ناخواسته وارد می‌شوند، مردم هم ممکن است در یک منطقه‌ای خوب شناخته نشده باشند و عامل اقداماتی که به صلاح مجلس و نمایندگان و کشور است، شود.
۸۴ به آقای احمدی نژاد رأی دادید؟
بله
پشیمان هستید؟
آن زمان این کار را انجام دادم، برای آن زمان باید رأی می‌دادم، پشیمانی الان سودی ندارد، الان اگر ایشان نامزد شود، به ایشان رأی نمی‌دهم.
۱۹ خرداد ۸۸ چند روز به انتخابات گفتید منتظر رأی ۲۴ میلیونی احمدی‌نژاد باشید. بعد از اینکه ۲۴ میلیون رأی آورد، گفتند انتخابات مهندسی شده است. از کجا می‌دانستید او ۲۴ میلیون رأی می‌آورد؟
من با همسرم چون می‌رفتیم و سخنرانی می‌کردیم، نشستیم در طول تاریخ انقلاب، تمام انتخابات ریاست‌جمهوری را درآوردیم؛ چه تعدادی شرکت کردند، از تعداد شرکت‌کنندگان و واجدین شرایط چه تعداد به منتخب اصلی رأی دادند و منتخب چه درصدی از آرا را به دست آورده است. این را روی نمودار بردیم و جالب این است که - خدا شاهد است - ما که یقین داریم این یک کار دشمن بود و آمدند حرف من را رسانه‌ای کنند و انگ بزنند و به بحث تقلب در انتخابات بچسبانند. چیزی وجود ندارد، خودشان هم می‌دانند ولی این را بهانه کردند.
ما این آمار را درآوردیم و به این رسیدیم که n تعداد - الان شما گفتید کاش من عدد و رقم‌هایش را حفظ می‌کردم که دقیق خدمت شما بگویم شرکت می‌کنند، من عدد ۲۴ میلیون را به خبرنگار ندادم، اگر آن خبرنگار می‌داند و فایل صوتی من را دارد، من درصد دادم، گفتم حدود ۷۰ درصد آرا برای آقای احمدی‌نژاد است و ما داریم می‌بینیم که هر استانی که می‌روم، اصلاً یک چیز عجیب و غریبی است.
چه شد شما که این قدر از مجلس هفتم تعریف می‌کنید و تعامل خوبی هم با دولت احمدی‌نژاد داشت، مجلس هشتم تشکیل شد و بین آقای حداد و آقای لاریجانی، اکثر نمایندگان آقای لاریجانی را انتخاب کردند؟
در مجلس هشتم اختلاف‌نظرهایی که بین آقای لاریجانی و آقای احمدی‌نژاد بود و موضع‌گیری‌هایی که برخی از نمایندگان به طرفداری از طرفین داشتند، یک مقدار فضای مجلس را تخریب می‌کردند.
سؤالم همین است که چطور در مجلس هشتم با اثرگذاری دولت وقت، دکتر علی لاریجانی رئیس مجلس می‌شود و بعدش تنش‌ها به جایی می‌رسد که کلاً لطمه می‌زند.
تنش‌ها شدت گرفت، اوایلش این‌طور نبود. آقای لاریجانی هم که در انتخابات هیأت‌رئیسه شرکت کردند، در همان رایزنی‌هایی که انجام می‌دادند کاملاً معلوم بود که آقای دکتر لاریجانی انتخاب می‌شوند. این موضوع یواش یواش شدت گرفت و تنش هیأت‌رئیسه به ویژه آقای لاریجانی و آقای احمدی‌نژاد شدت گرفت و برخی از نمایندگان هم به این موضوع دامن زدند، برخی از نمایندگانی که آن زمان به آقای احمدی‌نژاد خیلی نزدیک بودند و الان ممکن است بعضی‌هایشان مانده باشند، بیشتر آنها جدا شدند، ولی آن زمان به این اختلاف دامن می‌زدند.
کدام نماینده‌ها؟ می‌توانید بگویید؟
پشت تریبون نمی‌شود گفت.
بیشتر از سمت احمدی‌نژاد دامن می‌زدند یا بیشتر از سمت آقای لاریجانی؟
بیشتر از سمت آقای احمدی‌نژاد.
مجلس و آن یکشنبه سیاه
آن یکشنبه سیاه به نظرم می‌آید که خیلی بد بود، یکی از تاریخی‌ترین اتفاقات بد مجالس بود.
تلاش کردید که نشود؟
یک وقت‌هایی کار از دست ما خارج می‌شود. یک عده در این قضیه دامن می‌زنند؛ مثلاً این عدد «دو و چهار» گفتن نماینده‌ها که مقام معظم رهبری هم اعتراض کرده بودند این بود که نماینده‌ها برای اینکه تبلیغ موضوعی را کنند یا همکاران خودشان را منع کنند، از کلمه دو و چهار استفاده می‌کردند، اوایل شاید مردم نمی‌دانستند این کلید دو مخالف است، چهار موافق است، سه هم ممتنع.
برای اینکه مثلاً مخالف - مخالف، داد و بیداد نشود، دو - دو یا چهار - چهار می‌کنند که آن فضا از لحاظ فرهنگی، روحی و روانی، فضای خوبی در مجلس نیست. در آن روز یکشنبه برخی آمدند سوءاستفاده کردند، معمولاً هستند افرادی که دامن می‌زنند، نه این طرف هستند و نه آن طرف، این وسط از آب گل‌آلود ماهی می‌گیرند. یک کار بی‌اخلاقی انجام دادند، دو-دو را تبدیل به «هو هو» کردند. این برای مجلس خیلی بد شد، برای نماینده‌ها بد شد، نماینده‌ها خودشان باید شأن خود و مجلس را رعایت می‌کردند و طبیعتاً آن اتفاقی که نباید می‌افتاد، افتاد و از طرف مقام معظم رهبری تذکر هم گرفته شد.
در مجلس نهم شما معتقدید که برجام یک ربع، ۲۰ دقیقه‌ای تصویب شد؟
نه.
این اعتقاد را ندارید؟
نه، هر جایی، هر کسی - چون ما سخنرانی زیاد می‌رویم، حوزه‌های علمیه، دانشگاه‌ها، جایی می‌روم - اسنادم را می‌برم و الان هم همراهم هست، اگر خواستید، توضیح که می‌دهم بقیه می‌گویند پس چرا ما این فکر را نکردیم.
فکر می‌کنید مجلس درست عمل کرد؟
مجلس اصلاً به برجام رأی نداد؛ مگر برجام را ما تصویب کردیم؟ این یک سوال کلیدی است.
پس چطور ۲۰ دقیقه‌ای؟
همین است، احسنت، مصوبه برجام را از اینترنت سرچ کنید، من هر چه شما بگویید قبول می‌کنم. هر شرطی دارید قبول می‌کنم. ما چیزی به نام مصوبه برجام در مجلس نداشته‌ایم.
پس چه چیزی ۲۰ دقیقه‌ای تصویب شد؟
من توضیح می‌دهم، آقایان تیم مذاکره‌کننده طی چند سالی سفرهای متعددی رفتند، در اتاق‌های بسته، در اتاق‌های باز، جلوی دوربین، پشت دوربین مذاکرات انجام شد. درست است؟ روزهای آخر اعلام کردند کار مذاکره تمام شده، به یک تفاهم رسیده‌اند، والسلام! همین است دیگر، چیزی به مجلس نیاورند که ما تصویب کنیم.
بعد از اینکه مذاکرات تمام شد و اعلام کردند که طرفین یک سندی را تحت عنوان برجام (برنامه جامع اقدام مشترک) به تصویب رسانده‌اند و تمام شد، جناب آقای عراقچی طی یک نامه‌ای که به مشاور آقای لاریجانی، جناب آقای جعفری، مشاور و رئیس حوزه ریاست، این برجام جزوه ۲۰ صفحه‌ای برجام را یک نامه‌ای نوشتند که الان در اسناد مجلس وجود دارد. اگر لازم باشد من خدمتتان ارائه می‌دهم که مردم مشاهده کنند. آقای عراقچی نامه‌ای را به آقای جعفری دادند که بدین وسیله نسخه‌ای از برجام جهت اطلاع نمایندگان و ریاست محترم تقدیم می‌شود. به پیوست برجام را دادند. برجام تمام شد، دولت تمام کرد. اگر خاطرتان باشد، مجلس کمیسیونی را تشکیل داد.
کمیسیون ویژه برجام
بله، حالا ما چه تصویب کردیم؟ من خواهش می‌کنم کسانی که سخنان من را می‌شنوند این جمله را الان در تلفن‌هایشان سرچ کنند؛ «اقدام متناسب و متقابل جمهوری اسلامی ایران در اجرای برجام»، شاید بهتر بود «در راستای اجرای برجام» را قید می‌کردند. این تصویب شد.
سؤال‌ها پیش آمد، اگر طرف مقابل ما اجرا نکرد ما چه کار کنیم؟ ما هم باید یک اقدامی داشته باشیم، نمی‌شود همیشه یک‌طرفه آنجا بنویسند، مگر نمی‌گویید برجامی که نوشته‌اند ایراد دارد، این ایرادها را بیاییم یک قانون کنیم، طرح اقدام متناسب و مناسب جمهوری اسلامی ایران در اجرای برجام به تصویب مجلس رسید (همان روزی که ۲۰ دقیقه طول کشید) که چنانچه طرف مقابل ما، آمریکا، شورای امنیت سازمان ملل، کشورهای اروپایی زیر این موضوع زدند که الان زده‌اند، جمهوری اسلامی چه اقدام متناسب و متقابلی باید داشته باشد.
مصوبه ۹ بند دارد که گفته اگر این کار را کردند، اگر به تعهدشان عمل نکردند، ما از سرگیری را خواهیم داشت، تقویت رآکتورها از ۱۹۰ سو به هزار و ۹۰۰ سو می‌رسد و کارهای دیگر، یعنی همه چیز باید از نو شروع شود، یک کار عاقلانه و منطقی که مجلس انجام داد.
آقایان آن روز صبح آمدند و وقت گرفتند که ما می‌خواهیم راجع به این و برجام صحبت کنیم، (۱ ساعت و ۵ دقیقه). ببینید شاید شما هم بودید، شاید من هم بودم، شاید آقای دکتر حداد هم بود، شاید هر رئیس دیگری بود تصمیم می‌گرفتند می‌گفتند الان من رئیس هستم و فکر می‌کنم صحبت‌ها به اندازه کافی شده، گزارش‌ها خوانده شده، طرح تصویب شده، تفاهم شده، الان باب را باز کنید اصلاً دیگر نمی‌شود جمعش کرد و الان وقتش نیست. گفتند بخوان، ۹ ماده را خواندند و می‌خواستند...
من نمی‌خواهم از کار آقای لاریجانی دفاع کنم، من شرح واقعه را دارم خدمتتان می‌گویم. آنجا شاید، بعضی‌ها انتقاد می‌کنند می‌گویند شاید آقای دکتر لاریجانی به دو نفر وقت می‌داد، تخلیه شوند، حرف‌ها مطرح شود. در تاریخ ثبت شود. آقای لاریجانی رئیس بود، تصمیم گرفت مطرح نشود و خواندند و رأی گرفتند.
من از این به بعدش را می‌خواهم بگویم. اگر این طرح که در مجلس تصویب شد، من هر جای می‌گویم همه مردم می‌مانند، این طرح تصویب شد، فردای آن روز… گاهی اوقات شورای نگهبان ممکن است ۱۰ روز بعد نظرشان را بگوید، ما در تاریخ ۲۱ ماه تصویب کردیم، ۲۲ ماه شورای نگهبان آن را تأیید کرد و ۲۳ ماه به دولت ابلاغ شد و جالب این است که اگر اشتباه نکنم ۲۹ یا ۲۷ مهرماه مقام معظم رهبری خودشان بیانیه‌ای صادر فرمودند. اگر خاطر شما باشد، در ابتدا و مقدمه نامه اشاره به مصوبه خوب مجلس شورای اسلامی کردند.
حالا هم سرمان کلاه رفت، وقتمان معطل شد، فکر می‌کردیم برجام همه چیز برای ما می‌آورد، در عین حال که من اینجا از نمایندگان محترم خواهش می‌کنم بر اجرای این ۲۸ ماده نظارت کنند و از دولت محترم مطالبه کنند و بخواهند که این ۲۸ ماده را در راستای برجام که الان آمریکا زیر آن زده، تا اقدامات اروپا بدتر از این نشده، ما وارد عمل شویم.
یک چیزی را در مورد «برجام کوچک زنانه» مطرح کردید، این هنوز پابرجاست؟
این موضوع یکی دو دقیقه بیشتر می‌خواهد! خبر ندارم، ولی آن موقع جلوی آن را گرفتیم. یک تفاهم‌نامه ای را بدون اینکه مجلس بیاورند، داشتند که اطلاعات را واگذار کنند، در برخی از مراکز دوربین کار بگذارند، همان چیزی که در بحث برجام بود در مراکز هسته‌ای ما. در هر جایی که برای خانم‌ها، سرپرست خانواده هست دوربین کار بگذارند، اطلاعات را به عنوان مایملک طرف مقابل کشور خارجی قلمداد کردند، حتی حق اینکه اطلاعات در داخل چرخش پیدا کند را نداده و خیلی موارد مختلف که ما این را به دستگاه قضا هم ارجاع دادیم و این دقیقاً مثل یک «برجام کوچک زنانه» برای فروش اطلاعات بود.
*یعنی جلوی آن گرفته شد؟
البته یک مقداری هم پول گرفتند و جلوی آن گرفته شد.
