داخلی صفحه سیاست آرشيو خبر

 نظریه دوم این است که هیأت حاکمه امریکا از همان ابتدا می‌دانستند توقف فروش نفت ایران غیر ممکن است اما در کنار سیاست‌های تبلیغاتی‌شان به گونه‌ای عمل کردند که خریداران نفت به کاهش خرید راضی شوند؛ به عبارت واضح‌تر با شانتاژ و فضا‌سازی به 100 گرفتند تا مشتریان نفتی به 80 راضی شوند.

به نظر بنده نظریه دوم به واقعیت نزدیک‌تر است و به نظر می‌رسد ترامپ سیاست «مرد دیوانه» که پیش‌تر هم در تاریخ امریکا سابقه داشته را به کار گرفته است.سیاستی که بر اساس آن رئیس جمهوری یک ژست آوانگارد، تندرو و افراطی گرفته و درباره مسائل مختلف سیاست‌هایی مطرح می‌کند. اما برنامه‌ها و سیاست اجرایی در آن حدی که درباره‌اش فضا‌سازی شده نیست.

به نظر می‌رسد ترامپ درباره ایران هم چنین رویکردی اتخاذ کرده است؛ از همین رو می‌بینیم عمده تلاش‌هایشان تبلیغاتی است. تبلیغاتی که پوشالی بودن آن در تاریخ اعلام شده ترامپ روشن می‌شود. چه ترامپ مدعی شده بود می‌خواهد ایران را محاصره اقتصادی کند اما در عمل می‌بینیم چقدر ناکام بوده است. کاهش صادرات با به صفر رساندن آن دو مفهوم متفاوت است و قطعاً برای ترامپ چه در داخل امریکا و چه خارج آن تأثیر مطلوبی نخواهد داشت. اگرچه برخی امیدوارند این برنامه شکست خورده بر تحولات داخلی امریکا و جایگاه حزبش تأثیر خواهد گذاشت، اما اینکه دامنه تأثیرها چه خواهد بود، مشخص نیست. اما تا همین جای کار پیداست اگر نگوییم ایران یکی از موضوعات تأثیر‌گذار بر انتخابات داخلی امریکاست.

اما از این طرف ما نباید مقهور سیاست‌های تبلیغی امریکا و ترامپ شویم و به عدد 13 آبان توجه کنیم. همه می‌دانند این پروژه تبلیغاتی ترامپ است. در همین راستا برخی کشورها در سایت وزارت خارجه‌شان زمان شمار گذاشتند. به‌اعتقاد بنده مسئولان و رسانه‌های ما اصلاً نباید به موضوع 13 آبان می‌پرداختند؛ همان طور که آقای روحانی گفتند ترامپ هر کاری که می‌توانست انجام دهد تا پیش از این انجام داده و قرار نیست هفته آینده اتفاقی بیفتد. آن‌گونه که از ظاهر امر بر می‌آید، خود ترامپ بیش و پیش از هرکس نشانه‌های این شکست را دیده و در همین راستاست که درباره آثار تحریم‌ها دروغ‌پردازی می‌کند. سیاست تحریم نفت ایران اجرا نشده و قطعاً هم نخواهد شد.